Als een volwassene toen tegen mij gezegd zou hebben dat de problemen BUITEN mij lagen, en dat wat ik ook zou doen/proberen, GEEN verschil zou maken m.b.t. de “genezing” van mama, dan zou ik een heel andere jeugd en adolescententijd hebben beleefd, dan had ik veel eerder aan
mijn eigen leven kunnen beginnen i.p.v. het hare te leiden (lijden) …
Volgens mijn ervaring is deze bemerking naar de kinderen toe een goede ijsbreker:
“Het zal voor jullie ook niet makkelijk zijn in deze omstandigheden”.
Dat geeft ons meteen het gevoel: hé ze zien ons ook, wij horen er ook bij.
