Nathalie Slosse, oprichtster van vzw Talismanneke, is op 10 november 2018 overleden. Het overlijdens-bericht vind je hier.Nathalie verwerkte de gebeurtenissen in haar leven tot activiteiten waarmee ze de levens van veel mensen raakte. Op deze pagina kan je berichten plaatsen en getuigenissen delen over hoe Nathalie in jouw leven kwam. Zo bouwen we samen haar levensverhaal op. Je mag hier uiting geven aan je verdriet. Ook kan je troost vinden in de berichten van anderen of troost bieden door je eigen berichten.
|
Nathalie Slosse, fondatrice de l’asbl Talismanneke, est décédée le 10 novembre 2018. Vous trouverez le faire-part ici.Nathalie incorporait les événements de sa vie dans des activités qui ont touché la vie de nombreuses personnes. Sur cette page, vous pouvez poster des messages et partager des témoignages sur la manière dont Nathalie est entrée dans votre vie. De cette façon, nous construisons ensemble l’histoire de sa vie. Vous pouvez exprimer votre chagrin ici. Vous pouvez également trouver du réconfort dans les messages des autres ou offrir du réconfort à travers vos propres messages.
|
Rouwregister – régistre de condoléances Nathalie Slosse
Dit bericht is geplaatst in Nieuws en getagd dood, herinnering, rouwen, rouwverwerking, troost, vaarwel.
REACTIES
122 Reacties
Het was een grote schok om nu pas te vernemen dat Nathalie overleden is. We hebben haar gekend als een lieve en creatieve vrouw, die welgezind door het leven ging en haar bestemming gevonden had in het schrijven van boeken die kinderen kunnen helpen.
Onze oprechte deelneming aan Thomas, Middas en Iris.
Ze zal in onze herinnering blijven verder leven.
Guido en gerda
Lieve familie van Nathalie,
Ik heb Nathalie niet gekend, maar ik kwam pas op het spoor van haar prachtige boekjes voor kinderen die het moeilijk hebben. Als kinderpsycholoog vind ik dit fantastisch materiaal om kindjes te helpen die met hele moeilijke vragen worden geconfronteerd.. Nathalie heeft op een schitterende manier woorden en beelden gegeven aan hele moeilijke verhalen… één van de zo vele manieren waarop ze verder leeft.
Ik hoop dat jullie troost vinden in een schat aan herinneringen aan deze bijzondere vrouw. Veel sterkte aan jullie allemaal.
Bonjour,
Je ne connais pas encore Nathalie sloss mais je tenais la remercier en lui rendant hommage sur ce site, pour son travail et son aide. Ce livre permettra certainement de mettre des mots sur les maux.
Laure (France)
Met ontzetting neem ik nu pas kennis van het overlijden van Nathalie. Afscheid van Grote Boom… het raakt me. Ik zal haar altijd herinneren, enkel uit onze mailcontacten (over het maken van Afscheid van Grote Boom) en haar openheid en betrokkenheid. Een krachtige vrouw, die in haar lijden een drive vond om er voor anderen te zijn. Ik heb haar gelukkig bij leven kunnen bedanken voor haar betekenis en voor de prachtige input die Nathalie met haar boeken had in mijn werk als speltherapeut.
Heel veel sterkte gewenst bij het verdriet om haar afwezigheid nu en ik hoop dat Nathalie altijd aanwezig blijft in herinneringen en gebaren.
Ik ontdekte enkele dagen geleden pas het bedroevende feit dat Nathalie Slosse intussen overleden is. Veel te jong hè …
Haar boek “Grote boom is ziek” schaftte ik in september aan na mijn eigen diagnose waarna ook chemo werd opgestart. Dit boek heeft ons ook wel geholpen om uit te leggen aan onze dochter. Zij kon het eerst allemaal niet zo plaatsen en na dat verhaal wel.
Haar broers zijn al veel ouder en vooor hen was het sneller duidelijk, maar zij wist door dat boekje ook dat ik lang ziek zou zijn en nu weten ze als het weer zover is al goed het is mama haar chemoweek, maar er zijn altijd wel weer verschillen … in de meeste boekjes gaat het ook over kaal worden terwijl het bij mij “maar” over plukken haaruitval gaat en het andere boek met het negatieve einde hoeven we gelukkig zelf nog niet in te zetten.
Ergens overweeg ik om zelf op termijn ook een boekje te schrijven. Eventueel eentje met zo meerdere mogelijke verlopen …
Het is niet makkelijk om iets te vinden dat echt aansluit bij onze situatie en goh ja, het is overal telkens toch weer net ietsje anders. Er is in veel boekjes precies ook meer aandacht voor kanker bij ouderen of kinderen, maar zieke ouders voor jonge kinderen dat is een heikel thema. Daarom was ik zo dankbaar dat “Grote
Boom is ziek” toch al wel wat
in te zetten was. Ik heb nog een boekje over een mama die kanker heeft, maar voor jonge kinderen is dat nog een brug te ver en voor de pubers dan weer nog te kinderachtig. Ik ga nog eens goed nadenken over hoe ik zelf nog iets kan uitwerken … Vanuit mijn eigen ervaring en die van een aantal mensen om me heen.
Een geweldige vriend is vorige week overigens ook (veel te jong) gestorven aan kanker. Weten dat het er aan zat te komen, maakte het er toch niet minder heftig op.
Liefste Familie en dierbaren van Nathalie,
wij hebben Nathalie nooit echt ontmoet maar onze kindjes zitten in dezelfde school.
Het is overweldigend te ontdekken hoeveel Nathalie heeft betekend voor zovelen,
wat een mooie, bijzondere vrouw.
Onze oprechte innige deelneming,
wij denken met heel ons hart aan jullie.
Veel liefs
Fien, Nico
Joaquin, Rainer
J’ai rencontré Nathalie à une exposition; c’était à Bruxelles, à ‘Carte de visite’. C’est Agnès, sa maman qui m’y avait invitée.
Là j’ai rencontré Nathalie et découvert son projet : tous les outils créés pour accompagner celles et ceux qui perdent quelqu’un ou dont un proche est gravement malade. Nathalie allait à l’essentiel des choses, avec persévérance et courage. Elle n’a pas ignoré les difficultés face à ces situations mais s’est retroussé les manches et les a abordées de manière constructive et créative.
Que l’engagement de Nathalie se poursuive dans le très nécessaire et beau projet de Talismanneke.
Que ses proches y trouvent le soutien en ces durs moments de séparation.
beste Nathalie, ik heb je jammer genoeg nooit echt gekend. Maar de manier waarop men over jou vertelde als kandidaat die er op het laatste moment bij gekomen was op onze lijst, straalde zoveel warmte uit. Ik keek er dan ook naar uit om je te ontmoeten. Het heeft niet mogen zijn maar je hebt alvast een mooie erfenis nagelaten in je boeken maar ook in je familie.
Mijn oprecht medeleven met het verlies van Nathalie.
Veel sterkte aan alle dierbaren.
Liefs,
Karolien Bollyn
Beste familie,
Toen ik in de necrologie van de weekendkrant de naam van Nathalie bemerkte, was ik ontzet. Ondanks haar enorme moed, had zij dan toch de strijd tegen de kanker verloren.
Het verlies van zo’n echtgenote, mama, dochter en zus moet verschrikkelijk zijn en ik bied jullie dan ook mijn oprecht medeleven aan.
Als lerares Latijn en Grieks aan het Gemeentelijk Atheneum van Anderlecht, heb ik Nathalie, zes jaar lang, heel goed gekend. Net als haar broer Olivier, was zij aangenaam, geïnteresseerd en verstandig, een plezier voor elke leerkracht om zo’n leerlinge in de klas te hebben. Bovendien was zij zeer creatief en bezorgd om het milieu. Op mijn ‘pensioenfeest’ verscheen zij met een origineel geschenk, dat zij met veel geduld en genegenheid zelf had gemaakt en de brieven die ik van haar kreeg, zaten steevast in een zelf gevouwen omslag van gerecupereerd papier.
Hoewel onze relatie zich de laatste jaren beperkte tot één brief per jaar, ben ik haar blijven volgen via de media en is mijn bewondering voor wat zij verwezenlijkte, blijven groeien.
Nathalie behoort tot de mensen die het verdienen niet vergeten te worden!
Dag Nathalie, ik heb je niet persoonlijk gekend. Toch had ik ‘een beeld’ van jou door het lezen van je boeken. Enkele van onze kleinkinderen zijn door een emotioneel heel moeilijke en trieste periode gegaan. Ik gebuikte je boeken om, zonder veel woorden, hun emoties te erkennen in de hoop dat zij hun emoties zouden herkennen en misschien ook begrijpen.
Dat ik je dat nu pas kan zeggen vind ik spijtig en triest.
Ik denk aan je kinderen, je man, je ouders, … en iedereen die jou nu mist.
Bedankt voor je boeken. Bedankt Nathalie.
Rit Verboven
Veel sterkte aan de familie en vrienden van Nathalie!
Haar boek betekende heel veel voor mij en mijn zoontje bij de ziekte en het overlijden van m’n vader.
Het voelt oneerlijk dat iemand die zoveel troost bracht bij vele anderen de strijd moet verliezen!
Bedankt Nathalie
Beste familie,
We vernamen het overlijden van Nathalie Slosse. Dit nieuws trof ons.
Wij, dat zijn de vrijzinnig humanistisch consulenten van het huisvandemens Kortrijk.
In onze rouwkast prijken de boeken van Nathalie.
Ze zijn al zo vaak de meest geschikte boeken gebleken om mee te geven aan rouwende mensen. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn voor zo’n zinvol gebleken boeken.
We wensen jullie veel liefde toe,
Katrien, Kenzy, Mieke en Serge
Lieve Nathalie, familie en dierbaren,
ik heb jou jaren geleden ontmoet op de dag van de Nabestaanden van Werkgroep Verder waar jij een lezing gaf over jouw toen nieuwe boek ‘De visjes van Océane’, en ikzelf toen na jou een lezing gaf over creatieve werkvormen voor kinderen bij afscheid nemen en verlies. In de jaren erna hielden we contact, gaf je bemoediging en kwam je zelfs naar Gent om samen te zitten om mijn manuscript Afscheid voor kids, met creatieve werkvormen, eens samen door te nemen en feed-back te geven. Ik ga jouw engagement en bevlogenheid nimmer vergeten. Wat een schok is het om te vernemen dat je ziekte jou op zo’n korte tijd heeft weggerukt. Je had nog zoveel mooie ideeën en plannen, zoveel te schenken, zoveel jaren voor je,… Daarom ben ik diep dankbaar jou te hebben ontmoet, dankbaar voor de fantastische boeken die zoveel heling en verzachting brachten en zullen blijven brengen, dankbaar voor jouw inspirerende aanwezigheid hier op aarde en zelfs ook waar je nu moge zijn, ook in harten en herinneringen,… Mijn innige deelneming aan haar kinderen, echtgenoot en familie, ik wens jullie alle steun, kracht en liefde toe. Mijn woorden schieten te kort.
Dear Thomas, Agnes, Piet, Midas and Iris,
Your family has been strongly involved with Tournevie. Not only are the financial accountancy by Agnes and the tool wizardry of Thomas fantastic assets, the Tournevie crew would never be such a precious and strong community without your warm and caring presence.
Nathalie supported Tournevie in more subtle ways, by packing Thomas with cake for all of us, or by offering your living room for crisis meetings about yet another location problem. When we needed more people to move all our tools to such a new location, to pose for photoshoots, or to count the inventory, Nathalie would usually show up to help out or to drop off Midas and Iris, who would charm us with their diligence and enthousiasm.
Over time we came to know Nathalie as a warm, joyful and loving woman with a sparkling smile. She often listened to our discussions with a hint of amusement on her face and regularly offered a creative suggestion that triggered us to try a different perspective.
We are deeply saddened by Nathalie’s far too early passing. The whole Tournevie team sends you all lots of love and strength.
Beste Iris, Midas, Thomas, Oscar, Marijn, Leen, Olivier, Agnes en Piet
Allereerst mijn medeleven, samen deel ik de pijn en het droeve.
Nathalie, een bloem, altijd een lach, lief en met een groot hart.
Begaan en attent voor en met anderen, vol van leven.
Ik blijf haar herinneren zoals zij op de mooie foto
van het afscheidsbericht staat,
zoals mijn broers Philippe en Marc over haar vertelden.
Een lieve vriendin, die veel te vroeg vertrok en toch blijft toekijken.
Het leven is zoals de ondergaande zon.
In het water spiegelt zij dubbel in rood,
verdwijnt in het zwart
en klimt de volgende morgen boven het land.
Pierre Demol
Bonjour Midas, c’est avec une grande tristesse que nous avons appris le décès de ta maman. Nous te présentons nos sincères condoléances ainsi qu’à toute ta famille. Nous vous souhaitons un bon courage pour affronter ce moment si difficile. Les parents de Mouhamadou
Quel choc que la nouvelle de ton départ, Nathalie. Tu es venue vers nous, à l’asbl Cancer et Psychologie, lors de la traduction en français de ton très beau livre “Grand Arbre est malade”. Nous avions les mêmes objectifs, ceux de soutenir les enfants dont les parents sont malades et les enfants qui ont perdu un parent ou un proche. Et c’est avec un grand plaisir que nous avons pu collaborer pour la promotion et la réflexion sur ces sujets si sensibles et si nécessaires pour notre société. Nous avions des outils pour les primaires plutôt, tu as offert des outils pour les plus jeunes avec une symbolique qui a eu le succès que l’on sait. Et nous avons eu une belle journée en février 2010 sur “La maladie, la mort, des livres pour le dire”. Merci à toi pour cette collaboration efficace, vivante, dynamique où ta créativité et ta force de vie ont été reconnues et appréciées. Des échanges de soutien mutuel lorsque nous traversions la même épreuve et des contacts appréciés lors de congrès ou manifestations. Quelle joie et quelle reconnaissance de voir que, récemment grâce à ta ténacité bien sûr et à celle de ton équipe, la Fondation Contre le Cancer a pu permettre la réedition de Grand Arbre est malade et surtout la diffusion assurée sur tout le territoire belge, ce que nous n’avions pas pu assurer quelques années auparavant faute de moyens financiers suffisants. Même si nous travaillons aussi sur la maladie et le deuil, nous restons à chaque fois touchés, émus et fragilisés quand la maladie prend le dessus, et aussi fâchés que les progrès de la médecine n’aient pas réussi à te garder auprès de nous, auprès de ta famille et de tes enfants. Nous partageons votre douleur et vous assurons de toutes nos pensées aussi attristées que chaleureuses . Béatrice Gaspard et tous ceux qui t’ont connue dans notre association Cancer et Psychologie
Lieve Midas en Iris, ik kende jullie mama niet. Zoals jullie papa moet ze een fantastische mens zijn. Ze laat met talismanneke iets buitengewoons na. Laat haar daarin herinnerd zijn.
Ik voel mee met jullie. Hou jullie goed, wees er voor elkaar. Knuffel aan jullie pa.
Innige deelneming.
Lieve Nathalie, Thomas, Midas en Iris,
Sorry voor dit late bericht. Ik vond gewoon geen woorden die konden beschrijven hoe fel jouw wondermooie ziel zal gemist worden. Nathalie zal altijd herinnerd worden als een zacht en warm persoon en kan dit nog steeds zijn voor zovelen dankzij je prachtige boeken. We wensen de familie veel sterkte en zijn in gedachten bij jullie.
Nathalie, altijd dapper vechten. Bedankt voor je inzet en frisse ideeën . Ik koester de mooie herinneringen. Ik wens de familie veel troost en sterkte toe.
Lieve Nathalie,
Ik ontmoette je tijdens een cursus ‘kinderboeken maken’, in de periode van ‘Grote boom is ziek’.
Het was een warm en fijn contact.
Onze wegen kruisten zich opnieuw, toen je neefje Marijn bij mij in de klas terechtkwam.
Nog zo een bijzonder en fijn contact. En we hadden een ‘klik’, misschien had het er ook wel iets mee te maken dat ik jou ‘kende’?
Terecht trots op zijn tante en haar werk, bracht hij je volgende boeken tot bij ons, in de klas…
Hoewel dit al jaren geleden is en ik dit nieuws verneem van op een afstand, raakt het me erg.
Ik vind er maar geen woorden voor.
Heel veel sterkte en medeleven aan familie en dierbaren.
Ik had veel schroom om dit te posten, omdat ik Nathalie nauwelijks persoonlijk kende. Ik ben maar een collega-schrijver.
Wij schreven met een overlap van publiek: ik voor jonge ouders, Nathalie voor kinderen.
Haar veld wordt zelden gezien als van wereldbelang in de literatuur, terwijl kinder- en jeugdschrijvers op zich al zo veel betekenen voor hun publiek. Nathalie was extra bijzonder. Er zijn van die mensen die zonder veel bombarie een standaard zetten waar er voordien een gebrek was. Nathalie was zo iemand.
Bij ziekte en overlijden zitten mensen met de handen in het haar over hoe je met kindjes daarrond omgaat. We praten er weinig over en er is geen basiskennis over, geen veilige manier om erover te praten. We weten niet waarheen. Goede begeleiding in rouwverwerking bij kindjes is zeldzaam. Dan was je blij dat Nathalies werk er was. We kenden kruisten af en toe in Facebook-conversaties als iemand hulp zocht. Dan bleek ‘terloops’ elke keer hoe belangrijk haar werk was.
Haar naam was bij zo’n vragen een van de weinige antwoorden, zo’n naam en werk die je veilig durft doorgeven want er kwam altijd hulp en troost van. “Grote boom is ziek” werd een standaard antwoord. Zelfs persoonlijk bood ze hulp. Bij een oproep van mensen die contact zochten met lotgenoten om te praten of wat houvast te vinden als ernstige ziekte of rouw hen overviel, voelden mensen zich zelden sterk genoeg om daarop in te gaan. Nathalie deed dat wel. Ze was een van de weinigen die wilde praten en getuigen en steun gaf, alsof dat vanzelfsprekend was, en die zeldzame steun betekende nochtans heel veel voor zo veel mensen. Ik ben haar heel dankbaar.
Lieve Nathalie, beste Thomas Midas en Iris,
je weet dat het komen zal en toch komt het nog onwezenlijk over.
Nathalie, we hebben je gekend als een vriendelijke en opgewekte persoon. Het leek ons of je steeds vol ijver bezig was met nieuwe en originele projecten ten dienste van anderen.
Dat beeld van jou zullen we steeds koesteren.
Beste Thomas wij leven met je mee en wensen je veel sterkte.
Piet en Agnes,
Onze christelijke deelneming bij het verlies van jullie dochter Nathalie. we wensen de hele familie veel sterkte en moed bij dit veel te vroege afscheid.
Magda en Jan Vermeir-Racquet
Lieve Nathalie,
We leerden elkaar via de vriendenkring van mijn moeder kennen. Je ging je laatste jaar klassieke filologie in Leiden doen en zocht een logeerplek. Deze vond je bij mij. Met plezier heb ik jou leren kennen. Het klikte tussen ons.
We groeiden verder op, bouwden ons eigen leven. Steeds hielden we contact met elkaar. In 2007 kreeg je voor de eerste maal kanker. Uit deze verwoestende ziekte bouwde jij je levensproject. Je zette het negatieve om in het positieve. Je vocht hard tegen deze ziekte en ook in 2011 overwon je het kankermonster.
Vorig jaar veranderde ik van werk en sinds november 2017 zagen we elkaar om de 3 maanden. Rustig, tijdens onze middagpauze op onze vertrouwde stek: een restaurantje dat jij gevonden had. We babbelden dan wat af. Het deed steeds zoveel deugd.
In januari had je nog een controle gehad, ik had je erna een bericht gestuurd om te zien of alles ok was. Je zei dat je er weer een tijdje tegenaan kon. Onze laatste lunch in april was zo mooi geweest. We zaten buiten en de bloesems vielen in ons haar. Het was feeëriek. Wie had toen gedacht dat het de laatste keer zou zijn?
We hadden 6 september afgesproken, maar je had me de dag ervoor gemeld dat je gezondheidsproblemen had en of we het niet even konden uitstellen. Het is er nooit meer van gekomen…Het kankermonster breidde te snel uit, Zo oneerlijk. Ik heb me zo machteloos gevoeld. Dat jij zo moest lijden. Lieve, positieve, krachtige,… Nathalie.
Ik ga je zo hard missen, meid. Ik heb je zo graag gezien, ik kan het nog steeds niet geloven.
Rust zacht, weet dat ik je nooit zal vergeten.
Dikke knuffel
Katleen
Moge de steun van familie en vrienden troost bieden en goede herinneringen het verlies verzachten.
Ik ben in shock! Nog niet zolang geleden nam ik contact op met deze straffe madam ivm een rouwkoffer voor de school. Ze heeft me fantastisch goed geholpen. En we bespraken de nieuwe komst van het snuiter popje in februari. Nu echter een paar maand later moeten we afscheid nemen van je 🙁 Nathalie je bent een steun geweest voor vele van ons. En je zal een speciale plaats krijgen! Veel sterkte aan familie en naaste vrienden.
het leven dient geleefd te worden in volle bloei ,de jaren zijn vlug voorbij,koester in u hart de blije dagen
en laat het leed u niet dragen sta recht en gaat door voor diegene die er nu nog zijn het leven kan na een dood nog prachtig zijn LAURENT
Lieve Nathalie,
Het voelt zo oneerlijk dat jij niet meer leven mag…
Je hebt dapper gevochten tot het einde, maar het mocht helaas niet zijn…
Elke dag op het werk herinneren jouw prachtige boeken mij aan jouw inspirerende ziel.
Dus je blijft bestaan, niet enkel in onze gedachten, maar ook in de vele gezinnen waar we komen en waar er blijvend over jou zal gesproken worden.
Bedankt Nathalie. Rust nu maar zacht.
Ik leef met jullie mee. Hoewel ik me de pijn bij het verlies van Nathalie niet kan voorstellen.
Ze was een straffe vrouw, die een te kort maar mooi leven gehad heeft en het leven van andere mensen mooier gemaakt heeft.
Goeie moed!
Aan Thomas ,Midas iris en familie ,onnoemelijk verdriet ,ik heb hier geen woorden voor…Nathalie doorstond met zoveel moed haar ziekte ,ze keek nog zo uit naar haar volgende boekje waar ze nog zoveel ideeen voor had .Maar de grote boom is omgewaaid ,het zal moeilijk zijn haar nooit meer te zien ,ze was altijd opgewekt en positief .Ik zal haar missen maar ik vergeet haar nooit.Mijn oprecht medeleven voor jullie allen ,vandaag en later …..veel sterkte! Van harte
Beste familie van Nathalie,
Bomen zijn belangrijk in onze wereld, ze zorgen voor propere lucht, energie en levensvreugde.
Ik ben er van overtuigd dat Nathalie in haar leven als moeder, partner, dochter en zus,
ook een boom vol liefde was.
Veel sterkte!
Koude rillingen overvallen ons .We vernemen dat Nathalie is er niet meer. Alles is zeer vlug gegaan.
Zo’n mooie vrouw in elke betekenis van het woord. Veel te jong . Haar taak was nog niet volbracht.
Altijd met een glimlach en met een enorme gedrevenheid sprak ze vanuit het hart over haar vele ideeën en wat ze nog wilde bekomen.Ze bruiste van energie.
In haar unieke werk zie je hoe ze de allerkleinsten wilt helpen om die ‘kanker’ beter te verstaan.
Thomas ,onvoorwaardelijke liefde zagen wij bij jullie 2. Zo mooi . En ook je zorg voor haar en de kinderen was onuitputtelijk
Midas en Iris,jullie mama is een goede fee .Ze zal altijd over jullie blijven waken. En ze zal ook door jullie voor altijd bij ons blijven en daar zijn we zeer blij om.
Onze deelneming aan de beide families maar in het bijzonder aan Thomas,Midas en Iris en Christiane,Marius,Suzanne en Wannes. We hopen dat jullie steun en troost bij elkaar kunnen vinden .
Nathalie goede fee,nog een zachte kus van ons allen uit Ieper.,Bedankt voor alles .We wensen jou nog een goede reis naar de eeuwige rust.
We zullen je missen in de familie en je mag er zeker van zijn dat we je nooit zullen vergeten.
Matthias en Brigitte en kinderen
Kortgeleden heb ik Nathalie, Thomas, Midas en Iris leren kennen via oma Christiane.
De foto van deze mooie vrouw straalt innerlijke schoonheid en levensvreugde uit.
Moge zij verder in jullie fijne herinneringen leven.
Met oprechte sympathie.
Waarom jij, lieve Nathalie?
Jij die altijd opgewekt en levenslustig was,
Jij die altijd klaar stond met raad en daad en zo geëngageerd was in deze maatschappij…
Het is niet eerlijk, dat iemand die altijd opkwam tegen onrechtvaardigheid, zelf zo ‘unfair’ door het leven behandeld wordt…of beter gezegd ‘werd’. Je ziet… het dringt nog niet 100% tot me door, dat je er echt niet meer bent.
Het voelt zo onwezenlijk, het is zo hard… voor jouw gezin, voor jouw familie en vrienden die nu zonder jou verder moeten, met alleen maar herinneringen aan de sterke, mooie vrouw die je was. Mooi van buiten en van binnen. Geen greintje kwaad zat er in jou… alleen een groot hart, een hart voor de natuur, voor de minderbedeelden, voor ontwikkelingslanden, voor je medemens in het algemeen.
Op de dag van je verjaardag, 14 september 2018, vernam ik dat je kampte met helse pijnen en tal van onderzoeken moest ondergaan. Zelfs toen ik hoorde dat je opnieuw kanker had, heb ik geen moment getwijfeld dat je het zou halen van dat verdomde monster. Je had het immers al een keer overwonnen en stond sterker dan ooit in het leven. Wie had kunnen denken dat het je nu zo snel en onverbiddelijk zou neerhalen. Het was een ongelijke strijd al die weken… telkens als er een sprankeltje hoop was, kwam er een nieuw obstakel op je weg. Dat stond zelfs de levensnoodzakelijke behandeling in de weg…en werd je fataal.
Je laat zoveel mensen verdrietig achter… zo’n warme, lieve persoonlijkheid als jij was.
Ik heb het geluk gehad met je te mogen samenwerken… zowel toen je nog bij je geliefde stad Brussel werkte als toen je mijn rechtstreekse teamgenoot bij VVSG-Internationaal werd… een toffe, loyale collega waar je op kon bouwen en vertrouwen en die altijd goedlachs was, ook al leek ze soms heel ernstig.
Nooit zal ik vergeten hoe ons team internationaal wekenlang het hoofd brak over wie nu in godsnaam die sinterklaasverrassing op ons bureau had gelegd. Elk van ons, jij inclusief, had immers een kadootje gekregen van de Sint met een persoonlijke insteek die niet meteen door externen had kunnen gegeven worden.
Het mijne luidde als volgt:
Ilse
Hoewel het Schimmel speet dat je niet echt “Renpaard” heet (een allusie op het feit dat de spellingcontrole van Microsoft Office mijn naam Renard maar al te graag in Renpaard veranderde)
Staat je naam in hét Boek gemarkeerd
Omdat je anderen yogatechnieken leert.
De Sint is best content
Met jouw yoga engagement.
Benieuwd wat de Sint voor je koos?
Kijk eens op de doos…
En die doos bleek dan een reissetje met 25 kaartjes van yogaposes te zijn . (Ik was toen al gepassioneerd door yoga, gaf toen al wel wat les en richtte jaren later Yoga Balance op in Mechelen)
Zo had jij, “Sinterklaas kapoen”, voor elk wat kleins in petto…. En zat je ondertussen lekker mee te gissen wie het toch kon geweest zijn die iets in ons schoentje had gelegd, terwijl je al die tijd in je binnenste moet gegniffeld hebben om onze naïviteit. Wat hebben we nadien gelachen! Missie geslaagd… ik heb het leuke item zelfs tot op de dag van vandaag nog in mijn bezit, ook al is het zowat 14 à 15 jaar geleden.
Altijd wist je leuke kadootjes te bedenken, zoals de mok waaruit ik nog regelmatig (yogi)thee drink met de mooie tekst “ de echte levenskunstenaar hoeft niet van alles het beste te hebben. Zij weet van alles het beste te maken” of het “nachtboek”, dat ik van je kreeg toen ik een periode slechter sliep.
Ondanks onze verschillen (ook in leeftijd), hadden we veel gemeen… onze liefde voor talen, voor literatuur, het feit dat we allebei ‘doorgravers” waren in onze job, die de dingen graag grondig aanpakten… We hielden ervan samen dingen uit te pluizen, samen een vorming op te zetten voor ‘onze’ lokale besturen, ons samen over een stedenband te buigen of een gezamenlijke aanzet te geven tot een strategisch plan. Het klikte helemaal.
Je wist me te inspireren. Het idee om met kerstmis pakjes onder de boom niet zo maar uit te delen, maar vooraf spelletjes te organiseren die de winnaar toelieten een pakje open te doen, paste ik maar al te graag toe op mijn familieleden. Al stond niet iedereen bij ons te springen voor een dergelijk spelgebeuren, ik liet me graag door jouw creativiteit en zottigheid verleiden.
Anderzijds was het je pure ernst als het om de natuur en duurzame ontwikkeling ging… daar ging je ver in, tot de luiers van Midas of Iris toe. Voor jou geen pampers maar herbruikbare luiers. Voor jou geen auto, maar openbaar vervoer, zelfs met een baby erbij. Voor jou geen katoenen watjes maar herbruikbare doekjes om je te ontschminken. Niet voor niets prijkte je op de lijst Groen/Ecolo in Brussel en keek je uit naar de recente verkiezingen.
Wat vond ik het destijds spijtig dat je VVSG verliet, maar we begrepen je als teamgenoten wel… Thomas en kleine Midas gingen voor (van Irisje was nog geen sprake) en de buitenlandse missies (o.a. naar Kinshasa) die je van je gezin weghielden, waren niet echt je ding meer dus wogen door bij je beslissing. Kort erna, in 2007, kreeg je de eerste keer kanker… en takelde je zo af onder de zware chemo, dat het niet mooi om zien was. En toch… een jaar later stond je er weer, stralender dan ooit en zo groeide onze bewondering voor jou nog meer. Je boog de rotste periode uit je leven om tot iets positiefs… en ging kinderboekjes schrijven, om gezinnen die hetzelfde meemaakten, te ondersteunen. Niet alleen de kindjes, maar ook de (groot)ouders hadden en hebben veel aan jouw mooie verhalen, getuigen de vele reacties… je vzw Talismanneke werd een succes, een reddingsboei voor velen.
Gelukkig was er naast de mail ook Facebook en Messenger en hielden we naast de sporadische reünies van oud-collega’s, toch altijd contact. Vorig jaar nog riep ik je raad in bij het overlijden van een schoondochter van een vriendin van me… voor haar (klein)dochtertje die haar mama op 4 jarige leeftijd verloor, kocht ik jouw ‘toverdruppels’… Sientje en haar familie werden door jouw toverfee ontroerd. Voor de 2 kleinkindjes van andere vrienden, die hun opa Roger nogal onverwachts verloren, kocht ik op jouw aanraden de zakboekjes “Afscheid van Grote boom” . Margaux, de oudste ging meteen aan de slag met het creatieve deel van het boekje, om haar verdriet te verwerken. Bij Marlon duurde het wat langer. Met alle feedback hierover was je blij… want daar leerde je weer uit voor je volgende project. Nooit had ik gedacht dat je oogappeltjes Iris en Midas jouw boekjes zelf nog zo nodig zouden hebben. Dit scenario leek al lang achter de rug… en zo blik ik weer terug.
Toen ik een jaar revalideerde van een ernstige schouderbreuk en jij al 3 jaar kanker had overwonnen, was jij degene die me op het hart drukte om zoveel mogelijk ‘feel good movies’ te bekijken om de pijn wat te doen weggebben… en zo genoot ik van je tips als “Chocolat” of “le fabuleux destin d’Amélie Poulain” die me aan ’t lachen kregen. En als we een slechte dag hadden, jij of ik, kozen we allebei steevast voor “I’m gonna live forever, I’m gonna learn how to fly” van Irene Cara… Hoe konden we toen ooit denken, dat jouw leven zo jong, zo bruusk zou afgebroken worden?
Fly… vlieg nu maar lieve Nathalie… “you are going to live forever” want vergeten zullen we je nooit. Je leeft voort in je kinderen, die je samen met die ‘superman’ van je op de wereld hebt gezet, je leeft voort in de harten van ontelbare vrienden en kennissen voor wie je een inspiratiebron was… en last but not least leef je voort in je boeken. Er is zelfs een boom naar Snuiter, een personage uit je boekjes vernoemd. Samen met de stad Brussel, toverde de vzw Talismanneke, die jij oprichtte, de Gingko Biloba boom immers om tot een heuse Snuiterboom…een troostpunt voor iedereen die het nodig heeft. Een van de laatste plekjes die je met je gezin bezocht, was deze Snuiterboom in hartje Brussel, jouw beminde Brussel. Ze zullen er vaak terug komen…
Rust zacht lieve schat… en waak als een schitterende ster over al je dierbaren.
Xxx
Ilse, je oud-collega bij VVSG-Internationaal
Lieve Nathalie, ik heb je maar een keer ontmoet, toen ik je enkele jaren geleden kwam interviewen nav je boek ‘Grote Boom is ziek’ – maar je bent me altijd bijgebleven, een sprankelende, moedige en creatieve vrouw die niemand die ze tegenkwam onberoerd liet en de wereld een pak warmer en hartelijker heeft gemaakt
Lees de tekst en luister naar de prachtige melodie van het nummer “Leave a light on” Marble Sounds. Een troostend lied, dat Nathalie had kunnen bedacht hebben. Wij houden van jullie.
Guy en Trees
https://radio1.be/Mastertrack-leave-light-on-marble-sounds
Sure I can leave a light on
let it shine on
leave it till dawn
Sure I can leave a light on
leave a light on for you
It takes two to find a way out
there is no doubt
I will be around
if you have lost the right track
then I’ll lead you right back
Don’t search to find
don’t smile just to be nice
don’t run just to get there on time
Be amazed
simply blown away
live on without
getting off your cloud
Sure I can leave a light on
leave a light on for you
Sure I can play a quiet song
I could just hum
beat a soft drum
Sure I can play a quiet song
play a quiet song for you.
it takes you to make my heart sing
to let air in
and keep breathing
it takes two to keep the vibe true
i am waiting for you
it struck me again
we both look the same
but what you make
appears in all shapes
i should impress
but nevertheless
i cannot change
night into a day
so sure i can leave a light on
leave a light on for you
Nathalie was een wonderfee met een unieke gave: via verbeelding het verdriet van kinderen verzachten. Ze is niet weg, ze blijft in ons hart en dat van zo vele kleine snuiterjes.
Beste familie van Nathalie,
Zelf heb ik Nathalie slechts één keer ontmoet toen ze haar werk kwam voorstellen voor onze vrijwilligers. Een hartverwarmende vrouw! Ondertussen maken wij in onze organisatie vaak gebruik van haar boeken omtrent verlies bij kinderen. De reacties zijn telkens heel positief. Op die manier leeft Nathalie verder in heel wat kinder- en volwassen harten.
Vanuit het Netwerk Palliatieve Zorg Westhoek-Oostende willen wij ons medeleven tonen aan de familie en vrienden van Nathalie. We wensen jullie veel sterkte, warmte en tijd toe!
Karine
Cher famille de Nathalie, comprenant mes voisins, Agnes et Piet, je suis trés desolé pour votre douleur et je vous présente mes sincères condoléances.
Dag Nathalie,
Slechts een keer kruiste onze paden, voor een vingerfluit-les in het park, tussen de bomen. Ik kreeg direct een heel fijn gevoel bij je als mens, moeder en partner van Thomas.
Ik beeld me in dat je nu tussen de andere bomen in het park rondzweeft en af en toe fluit.
Heel veel kracht en moed en liefde voor je mooie kinderen, Thomas, familie en vrienden.
Beste Agnes en familie,
Je kind verliezen is verschrikkelijk. We delen in jullie verdriet en wensen jullie veel sterkte.
Paul Luyten
(ex-collega CLB)
Lieve Nathalie
We hebben samen nog op de lagere school gezeten en hebben elkaar dan uit het oog verloren. Toen ik je overlijden vernam was ik diep geschokt, ik moet denken aan je gezin, je familie, vrienden en kennissen die je achterlaat, je was een warme, mooie, lieve en creatieve vrouw. We missen je.
Het lot is blind, net zoals de natuur. Bitterheid heeft dus geen zin.
Toch zijn het dikwijls rechtschapen en rechtvaardige mensen die de strijd verliezen.
In het echte leven winnen de superhelden meestal niet.
Maar toch ! Ik heb je altijd een beetje als een superheldin beschouwd, Nathalie !
En de monsters waarmee je de strijd aanbond, waren niet min : milieuvervuiling, verspilling, onrechtvaardigheid, kanker…
Je vecht niet langer, maar je hebt de wapens nagelaten waarmee anderen de strijd kunnen voortzetten.
Als er iets is na dit leven ben je waarschijnlijk nieuwe plannen aan het smeden.
Je hebt enorm veel betekend voor je omgeving : je hebt geen steen in de stroom gelegd, maar een muur.
Veel sterkte voor Thomas en de kinderen
Johan
Mijn sterkte en medeleven. Dat ze moge verderleven in de herinnering van zovelen.
“Vaarwel” zoals helaas de titel van een van haar boeken.
(vanwege een ex-collega bij VVSG)
Agnes en Piet,
Ik kende jullie dochter niet, maar kan me voorstellen dat het verlies van een kind nóg pijnlijker moet zijn dan dat van (groot-)vader of -moeder (of van een poes, zoals wij de dag erna (11/11) hebben moeten ondervinden).
Daarom mijn aller-innigste deelneming! Hopelijk kan het schrijfwerk van Nathalie inspiratie bieden om dit verlies te boven te komen.
Luc Van Espen
Fietsersbond Afd. Mechelen
Agnes en Piet, we kennen mekaar van in een (zeer) ver Agalev-verleden. Ik las het nieuws van het overlijden van jullie dochter op facebook. Mij overkwam een jaar geleden hetzelfde: mijn volwassen zoon stierf, onverwacht. Ook al heeft Nathalie een gezin en is ze volwassen, toch is het nog steeds jullie kind waar je van houdt en dat te vroeg vertrekt uit dit leven. Ik voel en leef met jullie mee want het leven is even niet eerlijk als je je kinderen overleeft. Ook veel warmte voor haar man en kinderen.
warme groet, vera
Agnes, Piet en familie,
Triest er zijn geen woorden voor. Steeds optimistisch en klaar voor anderen. Ik wens jullie veel sterkte dit verlies te verwerken.
Danke Nathalie für alles was du uns gegeben hast: Die Bücher und den Trost, den sie spenden, den Baum im Parc Egmont, dass du Filter Café Filtre zu Emile André gebracht hast, und so viel mehr von dem ich nichts weiss. Viel Kraft Thomas, Iris und Midas! Wir sind da, wenn wir helfen können.
Tobias, Aurélie und Ana
lieve Nathalie,
Ik heb je persoonlijk nooit gekend, maar je mama was een collega. Ik heb wel de kracht om verlies te verwerken teruggevonden in je prachtige boeken. Rust zacht. Aan je dierbare familie kan ik alleen maar veel sterkte wensen met de mooie en aangrijpende herinneringen.
één korte ontmoeting… een blijvende herinnering
je leeft verder in je prachtige werk
je hebt een verschil gemaakt
Nathalie
Je was meer dan eens te gast in onze opleiding Bachelor Lager Onderwijs van Odisee Aalst. Met jouw creatief talent boeide je de studenten en leerde je hen samen met collega Katrien hoe verdriet en rouwen bespreekbaar te maken, ook voor jonge kinderen. Geen gemakkelijke zaak, maar jullie slaagden daarin, wonderwel. Jij en Katrien hadden samen nog wel meer plannen. Je gaat té vroeg, té onverwacht. Veel sterkte aan de familie en vriendenkring van Nathalie!
Ward De Boe, opleidingshoofd
Lieve Nathalie,
We hebben elkaar niet zo goed gekend, we ontmoetten elkaar via Groen. Ik was bevriend met je op Facebook en volgde je werk ivm Talismanneke op afstand. Af en toe vonden we elkaars berichten leuk, zoals dat gaat. Je hebt prachtige boeken geschreven en je engagement was inspirerend. Ik heb de voorbije weken de berichten over je gezondheidstoestand kunnen volgen in de mailtjes van Thomas en het raakte me diep hoe hard de ziekte toesloeg deze keer. Het doet me beseffen hoe dankbaar ik mag zijn voor het leven, voor wat ik heb… en dat ik vooral in het nu moet leven, want morgen is nooit zeker.
Thomas en de kindjes wens ik veel warmte en sterkte toe en dat de mooie herinneringen aan jou de pijn en het gemis mogen verzachten. Vaarwel Nathalie.
Nadia Mahjoub
Pas 42. Zo jong? Veel te jong! Zelf ook 42 zijnde kan ik dit maar moeilijk bevatten, maar het doet me beseffen hoeveel ik heb om dankbaar voor te zijn, elke dag opnieuw.
Ik heb Nathalie niet persoonlijk gekend maar Talismanneke bewijst dat jullie fier op haar mogen zijn om wat ze heeft verwezenlijkt!
Ik wens jullie veel troost en steun, steun aan elkaar en van anderen. Hopelijk brengt de tijd kansen om de fijne herinneringen te koesteren.
Ingrid (nicht van Leen Vandevelde) en gezin
Bedankt Nathalie, voor wie je was, voor hoe je in het leven stond, voor het voorbeeld dat je gaf.
Ik koester de herinnering aan jou, van sinds de mooie tijden bij toneelkring de Violier waar onze wegen elkaar kruisten. Je enthousiasme, warmte en engagement zullen me altijd bijblijven. Zoveel moois heb je verwezenlijkt. Aan je dierbaarste dierbaren die achterblijven wens ik veel sterkte. Voor zo’n gemis zijn er geen woorden.
Beste Thomas, wat een vreselijk bericht. Ik wens jullie enorm veel sterkte. Mijn diepste medeleven.
Dag Nathalie, dag vrienden en familie.
Ik herinner me nog goed van toen je nog voor de stad Brussel werkte en je me consulteerde voor de samenwerking met Kinshasa. Toen al bestookte ik je met het feit dat iets met je goed hart moest aanvangen. ‘De wereld heeft Nathalies nodig’, en je lachte het smalend weg. Tot de kanker toesloeg en ik je aan je ziekenbed zei dat je erdoor zou komen en je er iets met deze ervaring zou doen. Iets voor je medemens. Wekenlang lazen we de berichten van je manlief die ons op de hoogte hield over je strijd. Het ging beter en ik hoorde niets meer. Tot je me plots enthousiast opbelde en vertelde over een boek. Ik kwam bij je thuis en trof een Nathalie aan waarop de wereld zolang had moeten wachten. Je vertelde en vertelde en vertelde vol overgave over je boek en een illustrater die je hopeloos zocht. Een tekenaar die beantwoordde aan het beeld die je zocht voor je Grote-Boom-Boek. Weer een tijdje niets. Tot je me belde en zei vol plezier in je stem. ‘IK HEB HET !!’. ‘Ok, laat maar zien!’ vroeg ik benieuwd. ‘Nee, nee, Apollinaire het moet een geheim blijven. Trouwens, we staan nog niet ver.’ ‘Toe Nathalie, verstuur het me’,herhaalde ik geprikkeld. Je verstuurde de eerste tekening van Snuiter. Ik heb toen minutenlang naar mijn beeld gestaard en dikke tranen rolden over mijn gezicht. Ik was zo overweldigend gelukkig voor jou, Nathalie maar vooral voor de wereld. Later zijn we samen naar Redu gereden voor één van je workshops. Op het gemeentehuis was je boom in het groot getekend. Waauw. Maar wat nog overweldigender was, was toen je je verhaal voorlas en de kinderen vooraan aan je lippen hingen. De volwassenen zater er eerder gelaten bij tot… ze begonnen door te hebben dat het geen gewoon kindervertelsel bleek te zijn. Ik zag de grote mensen dichter en dichter aanschuiven tot op de grond bij de kinderen. Ze luisterden met grote oren. Voor hen leek het een les terwijl de kinderen het spelenderwijs opnamen. Je stelling en strategie klopte, wijze Nathalie. Ik herinner me een journaliste die aanvankelijk daar eerder verveeld stond. Haar werk was verslag uitbrengen en niets meer. Ik zag haar meer en meer gefascineerd geraken door jouw verhaal en het spel met de kinderen. Na afloop interviewde ze jou waarbij je je relaas deed over je leven, ziekte en de inspiratie tot het boek. Ik zag bij haar letterlijk het ontzag afdruipen en het interview werd meer en meer een vriendelijke babbel. Ze bleef maar vragen stellen en jij bleef altijd maar even enthousiast praten. Wat uitgeput zijn we dan een soepje gaan slurpen in het dorp en daarna zijn we gaan wandelen in de overheerlijke zon en begon je te praten over je volgend boek « Toverdruppels ». We kwamen uit bij een groot atelier waar we binnengingen enwe een ets mochten maken. Ik heb de mijne onlangs teruggevonden in mijn archief en het toverde toen een lach op mijn gezicht. Weet je waarom, Nathalie ? Wel, net omdat dat het atelier was van de tekenaar van je Boom op het gemeentehuis en zijn vrouw ons aanklampte met komplimenten die je resolut weglachte. En dan het meisje…Plots uit het niets verscheen er een meisje van ongeveer 4 jaar en ze liep met grote ogen naar je toe. Ze klampte zich vast aan je benen en keek naar boven. Naar jou lachend gezicht. Het was alsof ze jou, haar idool, nooit meer zou loslaten. De vrouw fluisterde me in mijn oor dat het haar kleindochter was die 3 maanden terug haar vader verloor door zelfmoord en haar moeder haar verstoten had. Ik zei in’t West-Vlaams :’Alléé Nathalie, geef haar uw boek.’ ‘Wat ! Apo, Neen. Jij altijd ! Jij zou nog je broek weggeven !’ ‘Alléé Nathalie,Toe,..En ons Nathalie zuchtte en gaf het meisje haar boek en signeerde het. Het meisje keek met ongeloof naar haar idool. En Nathalie keek terug recht in de ogen van het meisje. Enkel seconden die zoveel langer leken…Eens weer buiten keek ze me streng aan en zei met luide stem :’Apo, verdorie jij… jij vraagt altijd dingen van mij die ik eigenlijk niet…ze zuchtte en ging verder met een diepe stem…’wel wil doen. Bedankt.’ ‘Neen Nathalie, het spijt me..’.’Neen Apo, toch bedankt’, herhaalde ze. ‘Ik heb net door deze ontmoeting een thema gevonden voor een volgend boek. Maar het zal niet eenvoudig zijn want rond dit hema hangt een taboesfeer.’ Zo ontstond het boek : « De visjes van Océane. »
Zo was nathalie. Een vrouw, een moeder, een meisje met een pen en een ongelooflijk groot en moedig hart.
Ik eindig met een diepe buiging voor wat ze in de korte tijd nog verwezelijkt heeft en dit dankzij de ongelofelijke steun van haar manlief, haar pientere kinderen, familie en haar onzettende vele vrienden. Dank in naam van de wereld die Nathalies behoeft.
Nog een kleinigheidje van Marc Eyskens met wie ik het over Nathalie had. Hij mailde me deze morgen het volgende:
Het overlijden van Nahalie is natuurlijk een drama maar haar korte leven is hoopvol. En wat in het verleden is opgenomen is onomkeerbaar en onuitwisbaar; er schuilen vonken van eeuwigheid in ons verleden Een troostende gedachte.
Prachtig Apollinaire. Het lijkt me -in een andere context dan ik haar heb gekend- ook weer zo helemaal Nathalie. Ik zie het zo voor me gebeuren. . Haar oud-collega, Ilse van bij VVSG Internationaal
Mogen de afdruk en de herinneringen aan de grote boom veel sterkte, troost en beschutting voor jullie verdriet geven. Oprechte deelneming aan de familie.
Lieve Nathalie
Ik leerde je lang geleden kennen als het lief van Thomas, die toen mijn klasgenoot was bij Klassieke Talen. Jij had Thomas gezien op televisie, bij een praatprogramma over de invoering van gemengd onderwijs – hoe lang geleden lijkt dat! – en je was zo onder de indruk dat je contact opnam met de makers van het programma. Dat vond ik toen al een spectaculair verhaal! Er volgden er nog. Je hebt de gebeurtenissen in je eigen leven omgezet in fantastische dingen voor anderen: je hielp kleine mensen om hun verdriet bespreekbaar te maken, je leerde grote mensen troosten en omgaan met verlies. En nu werd je zelf verloren. Dat is ongelooflijk droevig. Ik denk aan jou, aan Thomas, Midas en Iris, aan je mama, je papa, je broer. Vaarwel Nathalie. Laat de wind nog lang en hard door de hoge bomen waaien. Moge de aarde zacht voor je zijn. X
Lieve familie van Nathalie,
Wij hebben de eer en het voorrecht om de boeken van Nathalie uit te geven. We blijven haar herinneren als een heel gedreven en gepassioneerde auteur. Ze heeft letterlijk en figuurlijk bergen verzet met haar boeken en vele families bereikt en geholpen.
We hopen dat de kracht die zij uitstraalde in haar leven en werk ook jullie kan helpen om dit veel te vroege afscheid een plaats te geven.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd vanwege Els, Julie en Mathew
heel veel sterkte voor kinderen en thomas,
maar zeker ook voor agnes en Piet
gr diederik de leersnyder
Lieve Agnes,
Bij het lezen van dit afscheidsbericht van jullie dochter rollen de tranen over mijn gezicht. En als die tranen dan toch toverdruppels mogen zijn dan wens ik dat elke traan een glimlacht op jullie gezicht tovert ter herinnering aan deze sterke madame…Dikke knuffel,
Kaat Jochems
Nathalie zal verder leven in onze gedachten en omdat woorden altijd tekortschieten,
Groen, ik hou zo van groen.
Groene wind. Groene twijgen.
Een scheepje op de golven
een paard daarhoog bergop.
Schaduw valt in haar schoot
Dromend op een groen terras
Groene haren, groene huid,
En koele zilv’ren drome-ogen
Groen, ik hou zo van groen.
Onder de gitzwarte maan,
Staren ons de dingen aan
Wij waken met betraande ogen
naar “Romance Sonambulo” F Garcia Lorca.
Met grote droefnis vernam ik het overlijden van Nathalie.
Op de school Emile André een supergeëngageerde vrouw, die heel veel bijgebracht heeft voor de vele kinderen!
Dankjewel Nathalie in elk geval voor alles wat je daar voor ons betekend hebt,
en alle sterkte gewenst voor Thomas, Midas en Iris!!
Lieve Nathalie, We stonden jaren samen op de Brusselse speelpleinen. Steeds bij de kleintjes, de kleutertjes. Met hen kon je creatief knutselen. Ik zal nooit de marsepeinen poppetjes vergeten die we in een ontplofte refter met 20 kinderen maakten. Het was zo leuk.
Vandaag is dit zeer droevig nieuws. Het was je zo gegund om zorgeloos verder te gaan.
Heel veel sterkte voor de familie.
Onze oprechte blijken van innige deelneming bij het veel te vroeg heengaan van uw echtgenote, mama, dochter en schoondochter. Wij wensen U heel veel sterkte in deze moeilijke en sombere dagen.
Namens het bestuur van Fietsersbond Klein-Brabant/Vaartland.
My deepest condolences. I wish the family of Nathalie a lot of strengh for the coming time.
I first met Nathalie about 10 years ago, through my work for the Foundation against Cancer. Nathalie accepted to speak at one of our conférences.We stayed in touch through my work for Pink Ribbon, and the many projects of Nathalie. Even just recently, she reached out when I contacted her for another family with young children, who was about to lose their dad due to cancer. I will always remember Nathalie as a bright and talented person, with a big heart for children and people in general. Cancer ultimately has taken her life, but she will continue to touch the lives of so many through her books, and sooth the pain of the many children whose lives are altered by this disease. I hope this may be of some comfort to her husband and 2 young children she leaves behind.I am forever grateful she has touched my life.
Nathalie was creatief en zeer gedreven. Ik zal haar missen. Veel sterke aan de familie.
Vanwege Liesbeth Verlinden, verantwoordelijke auteurscontracten Pelckmans.
Beste familie van Nathalie,
Onze oprechte deelneming voor het overlijden van Nathalie.
Vanwege Edwin en Cindy.
Vakantiewoning landhuis de beukenboom uit Diksmuide
Hoewel de berichten vanwege Thomas omtrent de ontwikkelingen van Nathalie’s gezondheidstoestand weinig perspectief in het vooruitzicht stelden, komt het bericht van haar heengaan toch pijnlijk onverwacht. Het is nauwelijks voor te stellen dat zo’n jonge echtgenote en moeder de strijd om te overleven verliest.
Wij zijn dankbaar dat wij mochten weten wie zij was, welk engagement en talent zij deelde met anderen en hoe moedig zij is geweest.
Het verdriet van haar gezin, familie en dierbaren is ook het onze. Wij hopen dat haar inzichten over het omgaan met verdriet haar familieleden mogen sterken in de moeilijke dagen die hen wachten.
Mijn diepste medeleven met het verlies van Nathalie.
Lieve Nathalie,
Net zoals velen dacht ik dat je je ziek-zijn dit keer weer zou overwinnen. Want je leek onoverwinnelijk. Je had een strijdlust en levenslust die mij raakten van het moment dat ik jou voor het eerst ontmoette in spelotheek Walala, toen Midas nog een peutertje was. Ik zag er het vuur in je ogen toen je over je schrijversplannen begon. Want verdrietige kinderen aan hun lot overlaten, dat kon je niet, ook al was je toen zélf nog hard aan het revalideren.
Je combineerde die strijdlust echter met een zachtheid die mij nog méér raakte, en mij als mens zo verrijkte. Dàt beeld van jou, die zachte maar vastberaden lach, zal ik altijd vasthouden… Je was – bent – een grote madam, een inspiratie en steun voor zovelen. Je gaf ons zélf een handvat om troost te vinden, troost te bieden. Eerlijk…. wat is het moeilijk… Maar we zullen proberen. Dat zijn we aan jou verschuldigd.
Dank voor je woorden, je persoonlijkheid, je lach, bedankt voor alles.
Gudrun
Liefste Nathalie, mijn bijdrage aan het verhaal van jouw leven…Daarin verscheen je meteen al op een vrij onwaarschijnlijke manier, meteen een voorproefje van hoe bijzonder je in alles wat je deed wel bleek…
Ik kende Thomas al, van toen we een jaar of veertien waren. We volgden samen “Woord” aan de academie in Mechelen…
“Woord” is al van Thomas jonge jaren één van zijn grote talenten, dus was het ook niet te verwonderen dat hij op televisie gevraagd werd ergens uitleg over te geven. Waarover, dat weet ik niet meer, maar hij maakte ook daar wel indruk. In die mate zelfs, dat jij de (vermoedelijk toenmalige) BRT een bericht stuurde om de adresgegevens van die knappe jongeman te bekomen…Van liefde op het eerste zicht gesproken…En door jouw voortvarendheid en creatief denken gewoon al in deze, maakte jij meteen heel veel indruk op mij…
Hoe bijzonder was het ook, toen jij al van voor het bestaan van Talismanneke, zocht naar manieren om mensen gelukkig te maken, en mee vorm te geven aan bijzondere momenten en rituelen in hun leven..
Jullie huwelijk was een daarvan een onwaarschijnlijk prachtig voorbeeld…Allemaal samen hadden hebben we jullie mogen verbinden voor het leven, dat schept een diepe band…
Hoe onwaarschijnlijk was ook de manier waarop jij tweemaal al de strijd aan ging met de “houtwormen”, en van dat lijden een onwaarschijnlijk krachtig verhaal wist te maken, als steun voor zoveel anderen. Kinderen, en daardoor ook hun ouders….En daarin bleef je jezelf helemaal geven…Nee, niet helemaal, er bleef altijd genoeg over voor jouw gezin, familie en vrienden…Dat op zich is al een waarlijke kunst…
Hoe onwaarschijnlijk was het om twee maand geleden het harde verdict zo plots te horen… Hoe onwaarschijnlijk gingen jullie ook deze weg samen, door zelfs in dit lijden anderen te troosten met gezondheidsbulletins die als Literatuur kunnen gebundeld worden…
Hoe onwaarschijnlijk snel moest je het leven toch loslaten…
Hoe rotsvast zeker is het dat je voor altijd bij ons in ons hart blijft….
Kristel
Hoe mooi Kristel. zo warm, zo uit het hart geschreven.
Innige deelneming. Agnes en Piet, we zijn erg bedroefd bij het overlijden van Nathalie. Veel moed en sterkte.
Lieve Nathalie,
Een allerlaatste ‘brief’ …
We hebben elkaar welgeteld 1 keer ontmoet, op een verjaardagsfeestje (lang geleden), maar het klikte en dus begonnen we brieven te schrijven. Brieven en enveloppen in alle vormen, materialen en kleuren … hoe gekker, hoe beter. Onze tienergevoelens en wat ons toen bezighield, konden we met gemak aan elkaar kwijt. Onvermijdelijk volgden we dan elk onze eigen weg om elkaar dan opnieuw te vinden via facebook.
Ik heb jou leren kennen als een levenslustig, doortastend, en creatief meisje met een ongelooflijke en aanstekelijke persoonlijkheid. Mijn diepste medeleven gaat uit naar jouw man en kinderen, die geconfronteerd worden met een enorme, allesverterende leegte, onmacht en ‘wat nu-gevoel’, maar die tegelijk in de tijd een bondgenoot zullen vinden om alle mooie herinneringen te omarmen en nooit te vergeten. Mijn oprechte deelneming ook aan jouw ouders, want het moeten loslaten van je eigen vlees en bloed, kan nooit de bedoeling zijn. Ook je broer, familie en vrienden stuur ik bij deze mijn warme genegenheid om in deze donkere periode steun te vinden bij elkaar.
Nathalie, jouw ondraaglijke pijnen zijn verdwenen … de strijd is gestreden. Rust … en waak als een warm dekentje over jouw dierbaren …
Beste Nathalie, als mama van een jonge dochter vonden we onze weg naar jou en je boek ‘grote boom is ziek’. We namen afscheid van een heel fijne man en papa. Mijn dochter vond veel troost in het boek ’toverdruppels’. Als begeleider gebruik ik het boek ook bij kinderen in rouw. Samen maakten we een artikel over hoe je met kinderen een concreet rouwplekje kan maken; wij creëerden het ‘boomtasje’. Jij schreef er over…
Nathalie, je bent zonder twijfel een bijzondere ziel, met zoveel waardevolle steun voor velen. Diep respect. Bedankt. Het ga je goed. Veel sterkte aan allen die jou lief hebben.
Warme groet, Nathalie Helsen
Ik heb je nooit echt ontmoet, maar toch hebben we contact gehad. Ik stond op een kruispunt in mijn leven in een hectische periode van scheiding met 3 jonge kinderen. Ik trad je tegemoet om je geheel uit mijn comfortzone te vragen of ik, geraakt als ik was door het boek Toverdruppels, mijn praktijk zo mocht noemen. Zonder aarzelen kwam er een ja. Wat een mooi mens ben je geweest. Dat wat je nalaat zal je zeker in herinnering houden. Ik wens degenen die achterblijven en zonder jou verder moeten heel veel kracht toe. Rust zacht.
Innige deelneming, alle sterkte aan de familie!
Dag Nathalie,
Zo schrikken toen ik het bericht las dat je jouw eigen strijd hebt verloren.
Ondanks ik je niet persoonlijk ken – enkel via mail – schrijf ik dit bericht met tranen in de ogen.
Slechts drie jaar ouder dan mij ben je….
Zoveel moois dat je achterlaat: je kinderen, je strijdlust, je boeken , ….
En heel bijzonder Snuiter. Ik hoop dat zijn knuffelversie er komt en jouw kracht op die manier nog meer bij ons kan blijven.
Veel troost en mooie herinneringen gewenst aan jou kinderen, familie, aan iedereen die jouw dierbaar was.
Ilse.
C’est avec beaucoup d’émotions que j’ai appris ton décès Nathalie. Je ne te connaissais pas personnellement … Je t’ai découverte, il y a quelques années, à travers ce splendide livre “Grand Arbre est malade” ….
J’ai le cœur en miettes … je suis de tout cœur avec ta famille, tes proches, tes amis, toutes ces personnes qui ont eu cette immense joie de t’avoir croisée et aimée.
Je suis révoltée aussi face à cette maladie qui emmène tant de jeunes et belles personnes comme toi vers les étoiles … Nathalie tu resteras toujours dans mon cœur ….
Je fais aussi un gros câlins à Frimousse qui doit se sentir bien seul …
Innige deelneming aan Olivier en familie en kennissen met dit droevige nieuws , veel sterkte voor haar naasten.
Collega van Olivier
Rust zacht, Nathalie… Woorden heb ik nog niet.
Veel sterkte en haar geest voor altijd dicht bij jullie, Thomas, Midas en Iris.
Dag Nathalie,
Een 6-tal jaren terug heb je me begeleid mijn mijn Bachelorproef rond kleuters die achterblijven na zelfdoding. Je hebt me ontvangen bij je thuis met veel warmte. We hebben samen gezeten, ervaringen gedeeld en wat heb ik veel geleerd van je zachtheid en nederigheid.
Bedankt voor de mooie wijze woorden. Je bent een grote inspiratie voor velen!
Slaap zacht!
Ik zie ons nog samen zitten op de trappen van de Botanique op een zonnige herfstdag vorig jaar: ik hoogzwanger, jij om die reden bereid om enkele maanden (moeiteloos!) over te nemen bij de VEF (Vereniging voor Ethiek in de Fondsenwerving). Je vertelde toen, en wanneer ik je eens zag of hoorde in de maanden daarop, anekdotes over jouw gezin, je zwangerschappen en je prachtige kinderen, op wie je uiteraard heel trots was. Ik vertelde dat ik Brussel bijna zou verlaten, en je zei dat je dat nooit zou kunnen. En natuurlijk vertelde je me ook vol liefde over Talismanneke en de fantastische dingen die je daar al mee had verwezenlijkt (al zei je het uiteraard niet met die exacte woorden). Je straalde telkens wanneer ik je zag zoveel kracht, positiviteit en vertrouwen uit. Wat een prachtig verhaal heb je nagelaten, al is het veel te kort. Heel veel sterkte aan diegenen die ze het liefste zag.
Nathalie, c’est à vef-aerf que j’ai découvert ton humanité et sa richesse. C’est ce souvenir qui restera en moi, cela ne s’oublie pas. Beaucoup de courage à ta famille et tes proches.
Woorden volstaan niet
om de vrouw te beschrijven die je was.
We zaten samen op de schoolbanken Latijn- Grieks en buitenschoolse lessen toneel. We hebben veel gedeeld in onze tienerjaren.
Afscheid nemen is moeilijk,
wetend dat woorden niet volstaan.
Elk van ons zou zijn eigen verhaal kunnen schrijven
over wat je voor ons was,
nog voor ons bent
en blijven zal.
Veel sterkte en innige deelneming bij dit zware verlies voor gans de familie en vrienden.
Evita
Nathalie,
Ik kan het niet geloven dat ik je niet meer tegen zal komen zo ergens tussendoor.
Ik heb steeds genoten van onze babbels tijdens de middag en je luisterend oor.
Met Talismanneke heb je zoveel kunnen betekenen voor ouders die wilden uitleggen aan hun kinderen wat bijna niet uit te leggen valt. Bedankt daarvoor.
Je zal gemist worden, hard gemist.
Ik wens je gezin, je familie zo veel sterkte, zo veel warmte.
x Eef
Innige deelneming en sterkte aan de familie.
In naam van het Tournevie Ixelles team
Mijn innige deelneming het ga je goed hier boven en rust zacht
Lieve Nathalie,
Enkele jaren geleden kwamen we in contact met elkaar. Jij, schrijfster van prachtige kinderboeken, en wij op PHA, bezig met kinderen en jongeren in palliatieve situaties. Ik had het geluk je te leren kennen en zo ons aanbod van kinderboeken te kunnen uitbreiden met jouw werk. “Grote boom” is een verhaal dat wij nog zeer lang zullen gebruiken. Wat had je veel talent. Wat heb je veel betekend. Je zorgde er mee voor dat wij als vzw vele kindjes konden blij maken (ondanks de moeilijke situaties waarin ze zitten) met een prachtig boek.
Heel veel dank hiervoor. We zullen je werk blijven koesteren.
Heel veel sterkte aan je familie,
Veel liefs,
Inne & Palliatieve Hulpverlening Antwerpen
Nous nous sommes connus lors de la mise en place du premier Conseil Consultatif pour le Solidarité Internationale de la Ville de Bruxelles. J’ai toujours aprécié notre collaboration que tu rendais joyeuse et constructive. Envolée vers d’autres horizons je t’ai retrouvée par le biais de ces magnifiques outils que tu as créés pour soutenir les familles qui devaient aussi passer par les épreuves de la maladie. Quand une amie y a été confrontée, j’ai couru acheter “grand arbre est malade” pour lui offrir. Je garde de toi cette jovialité et ce sourire permanent. Cette pulsion de vie, même si cela n’a pas sufit, qui était en toi. Je suis triste que tu t’en ailles, mais je suis heureux de pouvoir dire “j’ai connu Nathalie”. Je veux également assurer tes proches de toute mon affection. Repose en paix et merci pour le travail humain accompli. Dominic Brumagne
Beste Nathalie,
Ik had het voorrecht om jouw collega te zijn op het kabinet. Met volle overtuiging werkte je aan een project in Kinshasa. Wij maakten je eerste periode van ziekte mee en steeds als wij contact namen was je positief. Je grote droom om een tweede kindje te hebben (en die je dacht te moeten opbergen) is toch in vervulling gegaan. Stilaan raakte het contact wat wazig omdat ik na mijn pensioen naar zee verhuisde, toch volgde ik je van op afstand met je succes met je mooie boekjes om kinderen te leren omgaan met verdriet. Een tijdje terug nam je contact op voor een bezoekje. Spijtig, door ziekte van Thomas lukte dat niet..
Thomas, Midas en Iris en aan gans de familie stuur ik vele warme groeten en wens jullie veel sterkte in de verwerking van jullie verdriet
Mariette
Rust
Lieve Thomas, Midas en Iris, wat een schok toen ik dit vernam. Ik ben er stil van, maar in gedachten bij jullie. Nathalie zal altijd blijven leven in de herinneringen van jullie en iedereen die ze geraakt heeft in haar leven. Ik wens jullie veel sterkte in de komende tijd.
Liefste Nathalie,
Ik ontmoette jou slechts een paar keer, maar je maakte een grote indruk op me.
Jouw zachte aard, je zorgvuldig gekozen woorden, jouw gefundeerde mening.
Toen ik vernam dat je kinderboeken schrijft, ben je voor mij een voorbeeld geworden.
Iemand die voor zijn dromen durft te gaan, ondanks alle tegenslagen.
Ik vind het knap wat je deed. Ik hoop dat je dat hoort. Rust zacht. Ik neem jou mee in mijn hart. Ik zet jouw boek op een ereplaatsje in onze boekenkast.
Sterkte aan jouw man en kinderen. Dat hun verdriet met jouw hulp een plekje mag krijgen.
Liefs,
Ilse
C’est avec beaucoup d’émotion que j’apprends le décès de Nathalie. Depuis notre collaboration au sein de l’association Vétérinaires Sans Frontières – Belgique, j’ai gardé un excellent souvenir de sa bonne humeur et de ses qualités personnelles et professionnelles. Aujourd’hui je pense aussi à sa famille et je prends part à leur peine avec une amitié sincère. Je garderai un souvenir ému de Nathalie et elle continuera à m’accompagner dans mes pensées.
Ik kon niet geloven wat mijn ogen las. Hoe kan het zijn? en zo snel? Ik denk dat ik niet de enige was die dacht dat je deze keer ook zou winnen. Soms kan het leven heel oneerlijk zijn. De vechtende mensen zouden tot het einde moeten kunnen komen.
Gedurende al die jaren dat we de Snuiter-serie deden, hebben we verschillende visies gehad hoe we het moesten doen en promoten. Voor jou was het je levensdoel en soms begreep ik het niet. Nu begrijp ik het wel.
Al mijn steun aan je familie, en vooral aan Iris en Midas die zo aanwezig waren in alles wat je deed.
Ik ga je mails missen vol nieuwe ideeën…
Goede reis Nathalie!
“Wat een goed idee om een boek te bedenken waardoor je aan kleine kinderen kan vertellen wat er aan de hand is!”, bedacht ik jaren geleden. Ik werkte toen als journaliste, dus ik belde Nathalie en schreef er iets over. We hielden contact, ik volgde wat ze deed en we telefoneerden af en toe. We ontdekten dat we allebei dol zijn op boeken en ik stuurde er haar wat toe. Een paar maanden geleden contacteerde ik haar omdat ik voor mijn nieuwe job een opvoedingsondersteunende reeks opzet voor ouders, en ik haar graag als spreker wilde. Ze was superenthousiast en we keken allebei uit naar een eerste samenwerking. Het zal er nooit van komen, want net daarna sloeg die rotziekte opnieuw toe. Lieve Midas en Iris, ik vind het zo erg dat jullie verder moeten opgroeien zonder die fantastische mama om te knuffelen. Maar probeer steun te vinden in het feit dat ze in jullie verderleeft en dat je haar diep in jezelf kan vinden, voor steun, hoop en liefde. Ook een dikke knuffel voor jou, Thomas, want het zal niet makkelijk zijn, zonder je maat en geliefde. Hopelijk vind ook jij haar warmte en onuitroeibare positieve ingesteldheid terug in je herinneringen en in jullie allermooiste project: jullie kinderen. xxx Ariane
N A T H A L I E,
ik hoorde je nooit, las nooit iets van jou -wel over jou- en toch valt iets heel diep in mij stil,
alsof er een klank uitvalt die als een ZUS harmonieëerde
en er eigenlijk voor altijd zal echoën.
Heel veel dank.
O, lieve Familie,
wat voel ik mee met jullie Verdriet!
Lieve Nathalie,
Beste Thomas, Midas, Iris en familie,
Nee, ik durf niet zeggen dat ik je goed kende.
Nee, ik durf niet zeggen dat ik weet hoe het voelt jou te moeten loslaten.
Nee, ik durf niet zeggen dat alles goed komt.
Ik durf enkel wat knuffels, knipoogjes, schouderklopjes, toverdruppels,… jullie richting uitsturen.
Het enige ik wel weet, hoe kort onze ontmoeting ook is geweest, het was met jou altijd een moment om naar uit te kijken !
Door jou kon mijn droom uitkomen!
Vol liefde, overgave, begrip, emotie, kracht, doorzetting,…schonk jij mij jouw laatste prentenboek alsook een fantastisch radio-interview waarin je zoooo strijdvaardig klonk.
Ik heb je hiervoor nooit persoonlijk kunnen bedanken. Het kankermonster was ons te vlug af !
Je was een mooie, integere vrouw en zo zal ik me jouw altijd herinneren.
Dan zeg ik het nu wel: “VAARWEL EN BEDANKT NATHALIE !!!”
Je ne connaissais pas Nathalie personnellement. J’ai pu travailler avec son frère Olivier. Je n’ose pas m’imaginer la peine que représente la perte d’un être cher aussi jeune. Je suis de tout cœur avec les proches, que ce soient les parents, les enfants je ne trouve pas les mots, désolé. Toutes mes condoléances à toute sa famille, amis, proches … et respect pour son œuvre !
Ik had het voorrecht Nathalie te ontmoeten en het gesprek dat ik met haar had, is me heel lang bijgebleven. Ik wens het hele gezin erg veel sterkte.
Nathalie, wat een schok dit te lezen! We leerden jou en snuiter vorig jaar kennen… We zijn niet de enigen… Je leeft verder in ZO veel gezinnen! Veel sterkte aan jouw gezinnetje, voor wie de grote boom -de grootste boom, de wijze eik van het bos- de strijd opgegeven heeft. Twee potjes met nieuwe boompjes in… Het is een magere troost dat jij bij iedereen leeft, veel, heel veel sterkte aan jullie allen.
Lieve Nathalie,
Wat droevig, dat je met al je goede werken en liefdevolle persoonlijkheid de wereld zo snel hebt verlaten. Van deze korte tijd heb je ongelooflijk goed gebruik gemaakt. Je nieuwsgierigheid en interesse naar goede en mooie dingen zijn echt een voorbeeld om na te streven. Ik heb je leren kennen, of liever gezegd, jij hebt mij leren kennen toen ik nog maar net begon met poppen maken en jouw vertrouwen was geweldig. Zelfs ben je helemaal op bezoek geweest om een aantal projecten te bespreken. Ook na langere stilte was je open en enthousiast. Met alle liefde in je heb je troost en zorgen voor je naasten een nieuwe dimensie gegeven. Lieve man en kinderen, heel veel sterkte in de rouw voor jullie lieve vrouw en moeder.
Avec un grand tristesse je veut dire adieu Nathalie et je veux dire à vous papa toutes mes condoléances
Hoi Nathalie,
’t Was altijd fijn je eens tegen te komen op de VVSG. Maar ook op allerlei activiteiten in Brussel botsten we al eens op elkaar. Wat had je een hart voor je stad. En je bleef maar lachen en positiviteit uitstralen. Ondanks de gezondheidszorgen. Ook dat keerde je om naar een sterk verhaal. Grenzeloos respect had ik voor je, al heb ik je dat nooit verteld, zo besef ik nu.
Ik wens je naasten veel warmte en sterkte.
Christof
Net als jij verwees ik naar haar liefde voor Brussel (die even groot is bij jou denk ik). Net als jij naar het feit dat ze haar gezondheidszorgen wist om te buigen naar iets positiefs… net als jij had ik een grenzeloos respect voor onze oud-collega. xxx Ilse
Beste Iris en familie, We voelen met jullie mee bij dit grote verlies. Al heb ik jullie mama maar even ontmoet op een ouderbijeenkomst op EA, het maakte een blijvende indruk. Wat een vrouw! Dat er zo veel moed en toewijding in één mens kan schuilen. Wat een verdriet zo veel levenskracht te moeten laten gaan. Innige deelneming van de Clés. (Kate, Éloïse en Leander)
Lorsque j’ai du annoncer mon premier cancer Agressif à Théo, il n’avait que 5 ans !
“Grand Arbre est malade ” m’a aidé et est tjs à nos Côtés.
J’ai voulu entrer en contact avec Nathalie, elle est devenue un rayon de soleil pour Notre famille.
Une Belle amitié est née .
Je l’ai invitée à être à mes côtés dans l’émission Radio “la vie du bon côté ” .
Ensemble nous avons expliqué “comment parler du cancer aux enfants ” .
Dans chacun de mes témoignage, Pink Ribbon ; Fondation Contre le cancer ; Télévie, ….”Grand Arbre ” était à mes côtés !
J’ai mis Nathalie en contact avec un éditeur qui l’a guidée vers celui qui a accepté de répondre positivement à la réédition de Grand Arbre en Wallonie <3
Je serai toujours Ton ambassadrice Grand Arbre !
Nathalie, aujourd'hui j'ai le coeur en morceaux Mais sache que tu sera toujours à mes côtés et je sais que tu guideras mes pas <3
Je ne t'oublierai jamais et tout ce que tu as apporté à ma famille ! Vole telle une feuille au vent vers la lumière et repose en paix ❤
Christelle Belle, Théo et Pierre.
Lieve Nathalie,
Zo nu en dan hadden we contact, veelal over e-mail, soms ook telefonisch.
Ons werk kent vele overeenkomsten.
We hebben immer respect voor elkaar gehad.
Rust in vrede Grote Boom.
Cher Thomas, C’est avec une tristesse profonde que j’ai appris la nouvelle. Comme tu le dis toi même: c’est beaucoup trop tôt. Quand à toi,mon ami Thomas, et comme je te connais, tu étais le mari exemplaire et solidaire tout au long de l’évolution de sa maladie. Que Dieu prend soin de son âme et te donne le courage à surmonter cette séparation forcée. mes sincères condoléances vont aussi à Midas et Iris mais aussi à Loonis , Piet et Olivier et aussi à toute la famille.
NB: C’est une noble attention de vouloir soutenir son association , je participerai.
Wajih Rayyan
Lieve Nathalie
Jouw glimlach, jouw Brussels accent, jouw opgewektheid en levenslust zal ik nooit vergeten. Een voorbeeld voor zoveel mensen om er opnieuw voor te gaan, telkens weer, met veel energie zelfs na alle tegenslagen. Ik koester het moment dat we samen zonnebloemen en andere kleurrijke bloemen hebben gepland op verwaarloosde braakliggende terreinen in Brussel. Als echte guerrilleras zaadjes planten in de hoop dat er iets moois uit zou groeien. En wat als een wonder ook effectief gebeurde. Je blijft verder leven in jouw kinderen, in jouw boeken, in alle zaadjes die je gepland hebt. Slaap nu zacht. Lieve Nathalie, rust in vrede
Beste Thomas ,Piet, Agnes en Olivier. Ik wens jullie heel veel sterkte en heel veel liefde in de komende dagen, weken en maanden
Liefs
Geen woorden, beste Thomas. Enkel stilte.
Ik ben bij jou, bij jullie.
Sterkte en wil me vinden me als je me nodig hebt.
Genegen groet, en veel hart.
Jan
Sterkte! Je inspireerde door wie je was.
lieve Nathalie,
wat begon met een Snuiter-truitje breien, en wat met berichtjes over en weer groeide tot een warme vriendschap online… je woorden waren zo vaak die sterke boomstam om tegen te leunen, dat bladerdek om even onder te schuilen… en je boeken ga ik koesteren, ze gaan zovele kinderen helpen!
er kwamen te weinig bulletins, het ging verdorie zo snel, en dus stuur ik alle warmte naar je man, naar je kinderen…
rust zacht, lieve Grote Boom!
Dankbaar dat onze paden kruisten.
We zullen je nooit vergeten.
Bedankt voor alles ❤
Nathalie,
Ondertussen al 13 jaar geleden dat ik jou tijdelijk mocht vervangen bij VVSG, iets later werden we ook echte collega’s. Wat heb ik je altijd mogen kennen als de aangename, goedlachse en enthousiaste collega en wat was het fijn om elkaar ook nog te zien nadat je VVSG al lang verlaten had. Laatste keer nog vorig jaar bij het afscheid van Betty…
En toen kwamen de berichten dit najaar en hoopten we allemaal op het beste. En bleven we duimen. Tevergeefs zo bleek dit weekend. Wat zal je gemist worden.
Thomas, Midas, Iris,
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
Heel veel knuffels aan familie en vrienden.
Liefste andere dieren van het bos, wat doet het veel pijn om nu op zoek te moeten gaan naar andere soorten beschutting, we zullen die van Grote Boom immers altijd missen… Dat komt heel hard aan, de tranenfee zal overuren moeten draaien om de liters toverdruppels op te vangen…
We zullen elkaar nodig hebben…
Grote Boom zal wel altijd verder leven, in zijn twijgjes en in alle zaadjes die hij in ons hart heeft geplant…
Dankjewel liefste Grootste Boom…
Wim, Kristel , Hanne en Lise xxx