Toen Nathalie Slosse in 2007 -voor een eerste keer- behandeld werd tegen borstkanker, bedacht ze het kankermonster. Deze constructie uit legoblokjes maakte de strijd die iedere dag gevoerd werd tijdens de lange periode van chemotherapie zichtbaar voor haar zoontje van 2. Het idee kwam later terecht in de doe-pagina’s van het boek Grote Boom is ziek.
Begin 2016 werd een nieuwe strijd aangebonden. Dit keer niet bij Nathalie, maar bij haar vader. Dit keer geen borstkanker, maar darmkanker.
Een woordje uitleg door de kleindochter…
Na de operatie volgt ook nu weer een lange periode van chemotherapie en dus werd het idee van het kankermonster weer bovengehaald. Dit keer geen legoblokjes, maar maisstopjes (playmais). 
Dit bleek het ideale materiaal om dit te bouwen: het gemak om ze aan elkaar te hangen (gewoon even vochtig maken), maar ook weer vlot af te breken, de kleurtjes, de biologische afbreekbaarheid,… 
Er werden in totaal 3 monsters gebouwd: Nathalie bouwde zelf een duivelachtig monster dat bij de zieke thuis staat om afgebroken te worden (op de foto zie je dat er al aan zijn arm wordt “gepeuzeld”). Maar ook kleinzoon (intussen al bijna 11) en kleindochter bouwden hun monsters om de strijd uit te beelden die zich momenteel in het lichaam van opa afspeelt.
Het principe is nog steeds hetzelfde. Het totaal aantal blokjes vertegenwoordigt de volledige duur van de chemotherapie (met een optie om stukken bij te bouwen, mocht de therapie uiteindelijk langer gaan duren). De kleurengroepjes staan voor de dagen van 1 kuur. Wij moesten telkens 14 blokjes nemen. Zo kunnen we heel precies volgen wanneer opa weer naar het ziekenhuis moet.
Volgens ieders creativiteit ontstaat op die manier toch altijd een ander monster:
De zoon zag er best een beetje tegenop om zijn bouwwerk ook meteen weer te beginnen afbreken… tot hij zag hoe leuk dat was. Want dat is een fijn extraatje aan dit materiaal: je kan het echt vernietigen!!! 
Ofwel met water… met koud water duurt het een paar uur, maar giet er warm water op en je ziet het blokje voor je ogen oplossen.
Ofwel met vuur… opgeprikt op een metalen prikker met houten handvat (met een naald en een kurk zou het ook goed werken), wordt het afgebroken stopje in de vlam van een kaars gehouden en het brandt prachtig op.
De kinderen hanteren de 2 methodes afwisselend; opa gebruikt voor zijn dagelijks ritueel alleen vuur.
REACTIES