Prentenboek “De kale boom”

Blaadjes verliezen

De boom die zijn blaadjes verliest is een mooi en onschuldig beeld voor de kankerpatiënt die door chemotherapie zijn haar verliest. Geen wonder dus dat het wel vaker opduikt. Zo zegt Wouter Deprez in zijn theatershow ‘Bloemen, bijen en borstbollen’ het als volgt wanneer hij het over de ziekte van zijn vrouw heeft: “Terwijl alles in de tuin bloesemt en blad krijgt, verliest zij haar haar. Ze leeft tegenwoordig in tegenovergesteld seizoen.”

Ook Michael Kachuk, die als jong kind de zoveelste chemokuur moest hebben en zijn haar verloor terwijl alle bomen juist blaadjes kregen, zei op een dag: “Kijk mam, ik lijk wel een omgekeerde boom.”

Prentenboek van Tamara Bos en Barbara de Wolf

Deze uitspraak van Michael leverde auteur Tamara Bos de inspiratie om het prentenboek “De kale boom” te schrijven, dat in het voorjaar van 2017 bij De Vier Windstreken verscheen.

Een nieuw verhaal dus over ziekte en vriendschap tussen bomen en dieren met illustraties in collagetechniek van Barbara de Wolf.

Mooie aanvulling

Er zijn natuurlijk heel wat parallellen te vinden tussen “De kale boom” en “Grote Boom is ziek”, maar eigenlijk vullen ze elkaar mooi aan. Kinderen die geconfronteerd worden met ernstige ziekte en haarverlies (zelf of in hun naaste omgeving), zullen het juist fijn vinden om het thema op verschillende manieren terug te vinden.

Bijvoorbeeld het feit dat de familie Eekhoorn wegtrekt uit de kale Beuk omdat hij nu geen beschutting meer biedt, toont dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om zomaar van rol te wisselen: van verzorger naar zorgvrager of van verzorgde naar verzorger. Dat stuit op weerstand… “Wat kunnen wij eraan doen?” snauwt Dikke Duif. “Het is niet onze schuld dat Beuk kaal is.” En ook hier brengt de Wijze Uil raad “Helpen kan altijd. Iedereen kan wel iets missen.”

Meisje Eekhoorn vindt het zielig voor Beuk en zo ontstaat het plan om een echte solidariteitsactie op te zetten met de andere dieren in het bos.

In “De kale boom” heeft Beuk ook een grote pleister op zijn stam, maar er wordt geen reden gegeven voor die pleister. Als een kind daar vragen over zou hebben, kan dat weer opgehelderd worden met “Grote Boom is ziek”.

Beide verhalen lopen goed af, met sterke bomen, die na een minder seizoen weer een volle kruin met frisse blaadjes tegemoet gaan. Voor die lezertjes die toch zouden geconfronteerd worden met een slechte afloop, kan “Afscheid van Grote Boom” nog wat troost bieden.

In de tekst is geen actieve rol weggelegd voor het egeltje, maar hij is doorheen het verhaal wel aanwezig, zelfs al op de titelpagina. Aan de kinderen om uit te maken of dit misschien een neefje is van Snuiter…