Rebecca van Blijvend Verbonden vertelt over haar ervaring met het gebruik van Per ongeluk in haar rouwbegeleiding:
“Ik begeleidde een jongen van 8 jaar. Zijn vader was na een heftig ziekbed overleden. Samen keken we terug naar wat er allemaal was gebeurd.
Medisch gezien was vader laat doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Dat maakte hem heel boos op de dokters. Met het boek ‘Per Ongeluk’ heb ik toen het perspectief van de dokter willen belichten, omdat de boosheid hem niet verder hielp.
“Als ik had geweten dat dit zou gebeuren, dan had ik het echt nooit aan God gevraagd!”
Vanachter de tafel klonk opeens een zachte stem: “Door mij is papa doodgegaan.”
Moeder had lange tijd bij vader in het ziekenhuis doorgebracht. Hij had elke dag gebeden dat mama thuis zou komen. Zij kwam thuis nadat vader was overleden in het ziekenhuis. “Als ik had geweten dat dit zou gebeuren dan had ik het echt nooit aan God gevraagd.”
Moeder vertelde dat ook zij elke dag had gebeden. Dat ook zij elke dag niets liever wilde dan bij haar kind zijn. En dat papa was overleden door een onverwachte bloeding, niet door wat zij beide hadden gewenst. Toen kwam er ruimte om stil te staan bij het grote verdriet dat er was. Het missen van hun papa.”
REACTIES