Toverdruppels voorlezen

Waw, een volledige post gewijd aan het voorlezen van het prentenboek “Toverdruppels”! En dan hebben we het nog niet eens over de algemene voorleestips om het boekenmoment tot een succes te maken, maar enkel over dingen waar je specifiek bij het lezen van “Toverdruppels” op kan letten.

Zo voorzie je bijvoorbeeld best voldoende tijd wanneer je “Toverdruppels” gaat voorlezen. Het is geen prentenboek dat je snel nog even leest, vlak voor het slapengaan of aan het einde van een uurtje op school, wanneer je wat tijd over hebt. Het verhaal kan namelijk heel wat gevoelens losmaken bij kinderen en zo heb je tijd om daarmee om te gaan.

Tips en vragen bij het voorlezen voor een groep:

[een aantal van onderstaande tips zijn terug te vinden op de vertelplaten, uitgegeven bij Abimo]

1. Vóór je gaat voorlezen, kan je een sierlijk glazen potje klaar zetten met een bodempje water in. Laat de kinderen raden wat het water zou kunnen zijn. Maak ze nieuwsgierig, waarna je het verhaal begint te vertellen.

2. Wat zien jullie in de wolken op de tekening? Zijn er nu wolken buiten? Kunnen we er iets in zien?

3. Kenden jullie de Tranenfee al? Zouden jullie het graag hebben als ze bij jullie op bezoek komt?

4. Geef je buurman eens een dikke knuffel. Vinden jullie dat fijn? Van wie krijg je het liefste knuffels?

5. Waarom krijgt Snuiter ook twee flesjes? Wat denken jullie dat hij daarmee moet doen?

6. Kennen jullie alle regenboogkleuren?

7. Hebben jullie al eens iemand zien huilen? Wat hebben jullie toen gedaan?

Empathie

Het verhaal van Snuiter en de Tranenfee doet een beroep op het empathisch vermogen van kinderen. Empathie is het vermogen om je in een ander te kunnen verplaatsen.

Begrijpen wat er op een bepaald moment in iemand anders omgaat en daarmee rekening houden, leer je stap voor stap.

Een warme relatie met de ouders en aanleg spelen hierbij een belangrijke rol. Door erkenning te krijgen voor de eigen gevoelens leren kinderen dat het fijn is als er rekening wordt gehouden met hun gevoel. Het aangeboren vermogen om mee te leven met anderen zal daardoor alleen maar vergroten.

Het feit dat bij het voorlezen van “Toverdruppels” sommige kinderen erg verdrietig worden, is een teken dat hun empathisch vermogen al goed ontwikkeld is. Het is nuttig om bij het voorlezen hierop in te gaan, bijvoorbeeld door te zeggen: “Ik zie dat het je verdrietig maakt.”, “Je snapt precies wat x nu voelt, is het niet?” of “Dat is inderdaad erg verdrietig, he!”

We hebben de neiging om te zeggen dat huilen niet hoeft. Impliciet geven we zo de boodschap dat huilen geen goede uiting is van verdriet. Geef liever een knuffel en tast even af of kinderen er iets over willen vertellen, maar probeer ook de draad van het verhaal niet te verliezen en breng ze terug bij het verhaal door te vragen “Zullen we kijken hoe het verhaaltje verder gaat?”

Wanneer lees je “Toverdruppels” best voor?

Een concrete aanleiding heeft dit verhaal niet nodig. Kinderen kennen het gevoel van verdrietig zijn maar al te goed. Bovendien is het nuttig om in een rustige periode het onderwerp aan te snijden, zo kan er makkelijker teruggegrepen worden naar elementen uit het verhaal op een moment dat een kind het moeilijk heeft.

Maar het verhaal kan ook aanknopen bij concrete ervaringen. Zoals de tranen bij het afscheid op school.

Voor veel kinderen is het afscheidsmoment altijd weer heel moeilijk. Zeker in het begin van het schooljaar zou de Tranenfee in heel wat scholen vele flesjes toverdruppels kunnen vullen.

Naar aanleiding van dit verdriet, kan op school of thuis “Toverdruppels” voorgelezen worden en vervolgens samen met het kind iets bedacht worden dat kan helpen om dit afscheid een volgende keer vlotter te laten verlopen. Fantasie kan hier heel goed van pas komen en veel troost bieden. Hoe meer het idee van het kind zelf komt, hoe beter het zal werken.

Enkele ideetjes om het afscheidsmoment te verzachten:

• kleine zachte hartjes uit fleece, vilt of wol om op zak te steken. De ouder geeft dan nog een kusje op het hartje en kind kan de hele dag het hartje bij zich dragen.
  

  

• een zakdoekje met een beetje van mama’s parfum of papa’s aftershave om in de zak van het kind te steken.
• een familie-halssnoer met foto’s van de gezinsleden: laat het kind foto’s kiezen, plastificeer iedere foto, maak er een gaatje in en rijg het aan een veter, zodat het kind de gemiste personen bij zich kan dragen. Het geeft in de loop van de dag de gelegenheid om er eens naar te kijken of er met iemand over te praten.
• een doosje, bv. een mooi versierd luciferdoosje, met een onuitputtelijke voorraad kusjes. In het doosje kan een fotootje van mama en papa zitten of een kaartje met een lippenstift-kus opgedrukt of een hartje.
• knutsel toverdruppel-brievenbussen voor in de klas.
• gebruik de troostmachine (achterin het prentenboek)
• tover met doosjes van de tranenfee en verander de traantjes in een snoepje.
• voorzie zoet-zure toverdruppels met de namen van de kinderen uit de klas, zodat in geval van verdriet de persoonlijke druppel kan geplukt worden
• of… deel jouw ervaring of tip door te reageren op dit bericht!