Getuigenissen

Hieronder is een compilatie gemaakt uit de brief van Luckas Vandertaelen aan zijn overleden vader, maar lees vooral de volledige brief. Of luister naar het interview bij Friedl op Radio 1. Liefste Papa, Door alle verhalen en anekdotes over jou ben ik er nu wel van overtuigd dat je een uitzonderlijke papa voor me geweest zou zijn. Als iemand als jij zo jong sterft, dan is dat voor iedereen een onbeschrijfelijk verlies. En dan is het verdriet zo groot, bijna niet te verwerken. Niet voor mama, niet voor mijn zusje Anna, die toen nog geen vier was. Nu is er
Lees meer…

Charlotte was een meisje van 3 jaar, toen haar vader zichzelf van het leven beroofd heeft door verdrinking. Ze vond en vindt het meer dan 40 jaar later nog steeds vreselijk dat ze overal werd buiten gehouden en niet de kans heeft gekregen om haar vader te leren kennen, omdat er niet over mocht gesproken worden: “Over mijn vader mocht ik niet praten. Want ja zelfmoord. En wat zou ik willen weten dan? Nou alles!!! Hoe hij was als persoon. Of ik op hem lijk enz enz. Steun heb ik vooral uit mijzelf gehaald. Mijn moeder kon er niet voor
Lees meer…

Roland deelt graag zijn verhaal hier: Ik had – als verwoed motorrijder- een ongeval met mijn motor. Echt ernstig dan. Ik was in coma, had gekneusde rugwervels en een hersenbloeding. Ik bleef 6 weken in coma, en nadien werd ik nog bijna twee jaar in speciale centra verzorgd, want ook verlamming van mijn beide benen was een gevolg van mijn rugblessure. Jawel, ik heb ook in een rolstoel gezeten. Geen uiting van een gebrek, maar een goede oplossing omdat ik niet meer kon stappen. Maar gelukkig kon ik na bijna twee jaar iedere morgen blijven oefenen en pijn verbijten uiteindelijk
Lees meer…

De tranenfee kreeg post. Geen kindertekening deze keer maar een brief met een mooi verhaal, geschreven door de moeder. Dit verhaal laat zien dat je ook op een later tijdstip een kind kan helpen met het beleven en verwoorden van zijn of haar verdriet. Hallo, Ik ben de moeder van Jesse. Jesse is nu 11 jaar oud, een jongen met een genafwijking, epilepsie, verstandelijke beperking, een taalontwikkelingsachterstand en een motorische beperking. 16 januari is het 3 jaar geleden dat hij zijn vriend Joshi is verloren. Joshi was de ezel links op de foto. Voor Jesse zijn dieren zijn vrienden. Door
Lees meer…

Zoals Snuiter verdriet heeft om het verlies van zijn vriendje Kago, zo hebben de kinderen van de school (IMI te Roosdaal), de kinderen van de klas, de leerkrachten verdriet om het verlies van de sportieve en goedlachse Wats. Een mooie linde op onze speelplaats vormt een plekje om tot rust te komen, om Wats elke schooldag te gedenken. Broer Matte en de ouders van Wats zorgden voor een naamplaatje “Snuiter-boom” en een plaatje met de naam van onze lieve Wats erop. Wie dat wil kan terecht bij de boom om hem even aan te raken, hem heerlijk te knuffelen, om
Lees meer…

Bianca spreekt uit eigen ervaring als mama van 2 kindjes (4 jaar en 6 maanden oud) in een gezin waar de papa onverwachts overleed. Ze geeft graag een aantal tips hoe je op school hiermee kan omgaan. wees eerlijk en laat ze vertellen en vragen wat ze willen weten. Het besef in die leeftijdscategorie is heel groot. zeg liever dat je iets ook niet weet dan een kind iets voor te liegen; dan is het vertrouwen voor altijd geschonden. Ikzelf heb aan de kinderen gezegd: “Papa is dood. Hij woont nu hoog in de lucht tussen de sterren, want nu
Lees meer…

Marleen vertelt over het verlies van haar mama als prille puber en hoe dit een stempel op haar verdere leven drukte: “Twee dagen vóór mijn 13de verjaardag verloor ik mijn moeder door zelfdoding. Ik werd als kind, net als mijn 2 zussen van 3 en 11 jaar overal buiten gehouden. En omdat ik de oudste was van de drie bleef ik als enige achter bij mijn vader die bewuste avond. Mijn 2 zussen werden mee genomen door tantes. Die nacht staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. We hebben geen afscheid kunnen nemen van haar en mochten zelfs niet mee
Lees meer…

Het boomtasje of liefdestasje is een idee van Nathalie Helsen. Ze maakte het in de eerste plaats voor zichzelf en haar dochtertje na het overlijden van haar vriend. Ze vond het belangrijk om voor dit ritueel een plek in de natuur te vinden, omdat verbinding met de natuur net tijdens rouw heel rustgevend is. Een plek voor haarzelf, kinderen, vrienden om te delen. “Onze boom is mooi en sterk en ook erg knuffelbaar; er is mos (‘elfenbedje’) onderaan de stam… In het tasje zitten theelichtjes en lucifers om een lichtje te maken.  Als het ‘papa’dag is of de verjaardag of
Lees meer…

Mijn moeder is zondag, 13 mei 2012, op 65 jarige leeftijd gestorven aan kanker. Ik heb sinds het ogenblik dat deze ziekte bij haar ontdekt werd, open met mijn kinderen gepraat over wat er aan de hand was met hun Momonne. Mijn 2 zonen zijn 7 en 9 jaar. Met ons gezin staken we in gedachten extra wapentjes bij de goede cellen baxter, om mee te vechten tegen de “slechte cellen”, daarna benoemd als kankercellen. Toen bleek dat mijn moeder door uitzaaiingen ongeneeslijk ziek was, heb ik m’n kinderen verteld dat hun wapens super goed waren, maar dat de kankercellen
Lees meer…

Als een volwassene toen tegen mij gezegd zou hebben dat de problemen BUITEN mij lagen, en dat wat ik ook zou doen/proberen, GEEN verschil zou maken m.b.t. de “genezing” van mama, dan zou ik een heel andere jeugd en adolescententijd hebben beleefd, dan had ik veel eerder aan mijn eigen leven kunnen beginnen i.p.v. het hare te leiden (lijden) … Volgens mijn ervaring is deze bemerking naar de kinderen toe een goede ijsbreker: “Het zal voor jullie ook niet makkelijk zijn in deze omstandigheden”. Dat geeft ons meteen het gevoel: hé ze zien ons ook, wij horen er ook bij.
Lees meer…