Verhaal - Zakboekje “Océane en haar visjes”
Vouw- en rouwboekje voor kinderen na zelfdoding. Saffier is één van de visjes van Océane. Hij springt uit het aquarium en sterft. Samen met opa probeert Océane om te gaan met dit verlies.
Lees meer…
Vouw- en rouwboekje voor kinderen na zelfdoding. Saffier is één van de visjes van Océane. Hij springt uit het aquarium en sterft. Samen met opa probeert Océane om te gaan met dit verlies.
Lees meer…
Vouw- en rouwboekje voor kinderen na zelfdoding. Saffier is één van de visjes van Océane. Hij springt uit het aquarium en sterft. Samen met opa probeert Océane om te gaan met dit verlies.
Lees meer…
Enkele dagen vóór de 15de Dag van de Nabestaanden van Werkgroep Verder (op 19 november 2016) werden de gloednieuwe vouwboekjes “Océane en haar visjes” geleverd. Precies op tijd dus om de kinderen die zaterdag deelnemen aan deze dag een exemplaartje te kunnen schenken.
Lees meer…
Een project ter inspiratie rond afscheid nemen. Dit project werd uitgevoerd in 2004 in Amsterdam en begeleid door dichter Jos van Hest en beeldend kunstenaar Jan van Schaik en kan inspiratie leveren om met kinderen te werken rond rituelen en afscheid.
Lees meer…
Vorig jaar organiseerden VTM, Qmusic en Belfius voor het eerst Rode Neuzen Dag met als doel meer psychologische hulp te bieden aan jongeren en het taboe rond psychische problemen te doorbreken. De eerste editie was een groot succes en bracht 3.858.814 euro op. Het ingezamelde geld werd samengebracht in het Rode Neuzen Fonds, beheerd door de Koning Boudewijnstichting. 26 organisaties, verspreid over Vlaanderen, die allen hulp bieden aan jongeren met psychische problemen, krijgen door dit Fonds nu een duw in de rug.
Lees meer…
De boeken van Barbara Tammes zijn een ode aan de kracht en het belang van fantasie. Het “Handboek luchtkastelen bouwen voor kinderen” leert je stap voor stap een eigen luchtkasteel inrichten. In een luchtkasteel is ook plaats voor verdriet. Daarvoor wordt een TRAANZAAL ontworpen. Dit beeld past uitstekend bij het idee van de flesjes toverdruppels van de Tranenfee.
Lees meer…
Na de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 ontstond spontaan een nieuw (groeps)ritueel aan het Beursgebouw. Boodschappen van hoop, maar ook tekeningen, vragen en hartekreten in alle talen werden op de stoep gekrijt om uiting te geven aan de gevoelens die de dramatische gebeurtenissen teweeg brengen.
Lees meer…
Vaak is het best lastig om over gevoelens te praten. Kijken naar prenten(boeken), films of foto’s waarop duidelijke emoties te herkennen zijn, maakt het al iets makkelijker om te zeggen of we hetzelfde voelen als die persoon of dat diertje. In de gevoelensboom is er heel wat aan de hand met de vogeltjes en dat helpt om een gesprek op gang te brengen over gevoelens.
Lees meer…
Het is mogelijk dat kinderen op erg jonge leeftijd te maken krijgen met de dood. De dood hoort immers bij het leven: alle mensen en alle dieren kunnen sterven. Toch hebben we moeite om op een gewone manier om te gaan met de dood. We voelen ons onzeker en willen kinderen tegen verdrietige dingen beschermen. Maar kinderen leren omgaan met de dood is erg belangrijk. Stapje voor stapje ontwikkelen ze hun draagkracht die nodig is om deze onvermijdelijke realiteit te aanvaarden. Niet elke confrontatie met de dood is even ingrijpend. Als een kind een dood vogeltje in de tuin vindt,
Lees meer…
In deze digitale tijden is de post die de postbode brengt -ook wel eens snail-mail genoemd- op zich al een bijzondere gebeurtenis geworden. Wanneer iemand de tijd nam om een postzegel te plakken en iets naar een postbus te brengen, zijn we extra geprikkeld om te ontdekken wat die persoon ons te melden heeft. Een brief of een pakje dat in je brievenbus valt, klik of swipe je niet zomaar weg. Je maakt er even tijd voor. En tijd is aandacht… precies wat nodig is wanneer je verdrietig bent!
Lees meer…
Marleen vertelt over het verlies van haar mama als prille puber en hoe dit een stempel op haar verdere leven drukte: “Twee dagen vóór mijn 13de verjaardag verloor ik mijn moeder door zelfdoding. Ik werd als kind, net als mijn 2 zussen van 3 en 11 jaar overal buiten gehouden. En omdat ik de oudste was van de drie bleef ik als enige achter bij mijn vader die bewuste avond. Mijn 2 zussen werden mee genomen door tantes. Die nacht staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. We hebben geen afscheid kunnen nemen van haar en mochten zelfs niet mee
Lees meer…